De noodzaak van een betrouwbare en begrijpelijke Bijbel

maart 13, 2025 door Jaap

Bijbelvertalingen moeten aan twee essentiële eisen voldoen: betrouwbaarheid en
begrijpelijkheid. De tekst moet trouw blijven aan de oorspronkelijke brontalen
(Hebreeuws, Grieks en Aramees) en tegelijkertijd begrijpelijk zijn voor hedendaagse
lezers. Dit blijft een uitdaging, omdat taal in ontwikkeling is.

Taalontwikkeling

Een belangrijke reden waarom de Bijbel steeds opnieuw vertaald moet worden, is de
evolutie van taal. Een sterk voorbeeld is dat van Abraham Kuyper, die klassiek Grieks sprak
en dacht daarmee een toespraak te kunnen houden in Athene. Maar de aanwezige
Grieken begrepen hem niet, omdat de kloof tussen klassiek Grieks en modern Grieks te
groot is. Ditzelfde principe geldt voor oude Bijbelvertalingen: na verloop van tijd raken ze
verouderd en minder begrijpelijk.
De Bijbel moet in de eigen taal toegankelijk zijn, zodat gelovigen de woorden van God
direct kunnen begrijpen. De Reformatie speelde hierin een cruciale rol. De Katholieke
Kerk hield eeuwenlang vast aan de Latijnse Vulgaat, waardoor veel mensen de Bijbel
niet konden lezen. Reformatoren pleitten voor vertalingen in de volkstaal, zodat
iedereen zelf de Schrift kon bestuderen.

Grieks

Al in de derde eeuw voor Christus werd het Oude Testament in het Grieks vertaald,
bekend als de Septuaginta. Dit gebeurde omdat veel Joden in Alexandrië geen
Hebreeuws meer spraken. Grieks was in die tijd de wereldtaal, net zoals Engels dat nu
is.

De Statenvertaling en eerdere vertalingen

Voor de Reformatie bestonden er al Bijbelvertalingen, zoals de Delftse Bijbel (15e
eeuw). Deze was echter niet vertaald uit de oorspronkelijke talen, maar uit het Latijn. De
reformatoren benadrukten dat vertalingen direct uit de brontalen moesten komen.
Maarten Luther vertaalde de Bijbel in het Duits, en later ontstond de Statenvertaling in
Nederland.
De Statenvertaling was internationaal gezien een late vertaling. Tijdens de Synode van
Dordrecht (1618-1619) werd besloten dat Nederland ook een Bijbelvertaling nodig had
die direct uit de toen beschikbare bronteksten kwam. De Statenvertaling verscheen
uiteindelijk in 1637 en werd dé standaardvertaling voor reformatorische kerken.
Om de vertaling zo betrouwbaar mogelijk te maken, moesten de vertalers:
De oorspronkelijke talen zo nauwkeurig mogelijk vertalen.
Vergelijkingen maken met andere Europese vertalingen (zoals de Franse, Duitse en
Engelse King James Version).
Zoveel mogelijk de stijl en woordvolgorde van de oorspronkelijke tekst behouden.

Problemen bij vertalen: woordbetekenissen en interpretatie

Bij het vertalen gaan er altijd nuances verloren. Sommige woorden hebben meerdere betekenissen.
Het Hebreeuwse woord “eretz” betekent bijvoorbeeld zowel “land” als
“aarde”, afhankelijk van de context. Hierdoor kunnen vertalers soms verschillende
keuzes maken.
Sommige teksten kunnen op meerdere manieren worden gelezen. Bijvoorbeeld:
“De Here deed dagelijks toe tot de gemeente, die zalig worden.”
“De Here deed dagelijks die zalig werden, toe tot de gemeente.”
De plaatsing van de komma verandert hier de betekenis van de zin. Dit laat zien dat
vertalen meer is dan alleen woord voor woord omzetten; interpretatie speelt ook een
rol.

Taalverandering en de noodzaak van modernisering

Sinds de 17e eeuw is de Statenvertaling meerdere keren aangepast om de taal
begrijpelijk te houden. In de 19e eeuw werd bijvoorbeeld “wijf” vervangen door “vrouw”,
omdat “wijf” een scheldwoord werd. Andere woorden die inmiddels verouderd zijn:
“Maagschap” → “familie”
“Betrachten” → “vertellen”
“Vreze des Heren” → “eerbied voor de Heer”
Nederlandse taalverandering gaat sneller dan in Vlaanderen. In België worden woorden
als “wenend” en “bekommerd” nog gebruikt, terwijl ze in Nederland verouderd zijn.
Sommige mensen hebben moeite met aanpassingen in de Bijbeltekst, omdat ze
gewend zijn aan de oude formuleringen. Een oudere generatie zal “Ga uit uw
maagschap” natuurlijker vinden dan “Verlaat uw familiekring”. Maar als te veel woorden
onbegrijpelijk worden, verliest de Bijbel zijn doel.

Het belang van begrijpelijke taal

Een Bijbelvertaling moet niet alleen correct, maar ook leesbaar zijn. Sommige mensen
denken dat de Bijbel moeilijk moet zijn, omdat de boodschap geestelijk is. Maar begrip
van de woorden is iets anders dan het begrijpen van de boodschap. Iemand kan de
Bijbel in het Hebreeuws lezen en toch de kern van het geloof missen.
Erasmus was een briljante taalkundige, maar Luther verweet hem dat hij de diepste
betekenis van de Bijbel niet begreep. Het intellectueel begrijpen van een tekst is dus
niet genoeg; de Bijbel moet het hart raken. Maar dit betekent niet dat de tekst
onbegrijpelijk mag zijn.
Om de Bijbel voor iedereen toegankelijk te houden, moeten vertalingen regelmatig
worden herzien. Een te oude vertaling kan ervoor zorgen dat mensen afhaken omdat ze
de taal niet meer begrijpen. Dit is vergelijkbaar met het verschil tussen oud Engels en
modern Engels – de tekst kan te ver afstaan van het hedendaagse taalgebruik.

Evenwicht tussen trouw en toegankelijkheid

Bijbelvertalingen moeten balanceren tussen trouw aan de brontekst en begrijpelijkheid
voor de lezer. De Statenvertaling is een meesterwerk, maar de taal van de 17e eeuw is
niet meer voor iedereen toegankelijk. Vernieuwingen in de vertaling zijn nodig om de
Bijbel voor nieuwe generaties leesbaar te houden, zonder de kernboodschap te
veranderen.
Elke aanpassing zal weerstand oproepen, maar taal verandert nu eenmaal. Het doel
blijft dat iedereen de woorden van God kan begrijpen en ervaren, in een taal die aansluit
bij het dagelijks leven.

Kritiek op het Calvinisme

maart 12, 2025 door Jaap

Het calvinisme is een invloedrijke stroming binnen het christendom die diepgeworteld is in de protestantse traditie. Het leert dat God soeverein alle gebeurtenissen heeft bepaald, inclusief de redding van individuen, en dat de mens volledig afhankelijk is van Gods genade. In een recente video van Warren McGrew, presentator van het YouTube-kanaal Idol Killer, wordt het calvinisme benoemd als een schadelijke en misleidende leer die het christelijke geloof verdraait en het evangelie onjuist presenteert. Dieze blog analyseert McGrew’s argumenten tegen het calvinisme en onderzoekt de bredere implicaties van deze theologische discussie.

Calvinisme is een vervorming van het Evangelie

Een van de kernpunten van McGrew’s kritiek is dat het calvinisme een verdraaiing is van de oorspronkelijke christelijke boodschap. Volgens hem presenteert deze leer God als een wezen dat alle gebeurtenissen vooraf heeft bepaald, inclusief kwaad en zonde. Dit is problematisch omdat het een beeld van God schetst als iemand die niet werkelijk rechtvaardig is, maar eerder een meesterplanner van zowel goed als kwaad.

Calvinisten verdedigen hun standpunt vaak met de doctrine van predestinatie, (uitverkiezing) waarbij wordt gesteld dat God vooraf heeft bepaald wie gered zal worden en wie verloren zal gaan. Dit zou betekenen dat sommige mensen gedoemd zijn tot de hel zonder dat ze daar zelf iets aan kunnen doen. McGrew verwerpt deze interpretatie als onbijbels en moreel verwerpelijk. Hij stelt dat het evangelie in essentie een boodschap van liefde en redding voor iedereen is, niet alleen voor een selecte groep.

Daarnaast wijst hij op de historische context van het calvinisme. Hij stelt dat veel van de kernconcepten van deze leer, zoals de erfzonde en totale verdorvenheid, niet rechtstreeks uit de Bijbel komen, maar voortkomen uit de leer van Augustinus van Hippo. Deze ideeën, die pas ongeveer 500 jaar na Christus wijdverbreid werden, zouden daarom niet als oorspronkelijke christelijke doctrines mogen worden beschouwd.

Indoctrinatie en het gevaar van tunnelvisie

Een ander belangrijk punt dat McGrew aanhaalt, is hoe het calvinisme zich verspreidt via indoctrinatie, vooral binnen gezinnen en kerken waar eenzijdige theologische opvoeding wordt gegeven. Hij merkt op dat veel jonge calvinisten opgroeien in een omgeving waar alternatieve theologische perspectieven worden genegeerd of zelfs als gevaarlijk worden bestempeld. Hierdoor ontstaat een situatie waarin men ervan overtuigd is de absolute waarheid te bezitten, zonder open te staan voor kritiek of nuance.

Dit leidt volgens McGrew tot een “indoctrinatie-vibe” waarbij gelovigen niet worden aangemoedigd om zelf op zoek te gaan naar waarheid, maar simpelweg de dogma’s aannemen die hen worden geleerd. Hij verwijst in dit kader naar de YouTuber Messenger for Truth, die zichzelf als orthodox christen beschrijft en claimt enkel de oorspronkelijke apostolische leer te volgen. Toch verdedigt hij tegelijkertijd het calvinisme, dat pas vele eeuwen na Christus volledig is ontwikkeld. Dit toont volgens McGrew de interne tegenstrijdigheid van calvinistische theologie: het presenteert zich als puur en bijbels, terwijl het in werkelijkheid veel latere toevoegingen en interpretaties bevat.

Calvinisme als hindernis voor evangelisatie en geloof

McGrew benadrukt dat het calvinisme niet alleen schadelijk is voor gelovigen, maar ook voor niet-gelovigen die het christendom willen begrijpen. Hij noemt drie manieren waarop calvinisme het geloof ondermijnt:

Foutieve theologie: Calvinisme presenteert God als iemand die de zonde heeft verordineerd en slechts een selecte groep mensen wil redden. Dit is in strijd met de bredere bijbelse boodschap waarin God liefdevol en rechtvaardig is, en redding voor iedereen beschikbaar stelt.

Afschrikking van niet-gelovigen: Wanneer buitenstaanders kennismaken met het calvinisme als representatief voor het christendom, krijgen ze een vertekend beeld van wie God werkelijk is. Velen verwerpen deze versie van het geloof en keren zich volledig af van het christendom, niet omdat ze Jezus afwijzen, maar omdat ze een theologisch systeem zien dat moreel problematisch lijkt.

Valse zekerheid voor calvinistische ‘farizeeërs’: McGrew stelt dat sommige calvinisten zich vasthouden aan een intellectueel systeem zonder een echte relatie met God te hebben. Voor hen is het calvinisme een filosofisch bouwwerk waarin ze zich veilig voelen, maar waarin ze de kern van het geloof – een oprechte band met God – uit het oog verliezen.

Volgens McGrew wordt het calvinisme vaak aantrekkelijk gevonden door mensen die houden van intellectuele uitdaging en complexiteit, maar die daardoor een authentieke en persoonlijke geloofsbeleving missen. Hij waarschuwt dat de theologische structuur van het calvinisme veel ruimte laat voor een rationele benadering van het geloof, zonder dat men werkelijk leeft volgens de leer van Christus.

Getuigenis

Een van de krachtigste argumenten in de video is McGrew’s eigen getuigenis. Hij was jarenlang een calvinist en verdedigde de leer met volle overtuiging, totdat hij zich realiseerde dat het in strijd was met de bijbelse boodschap van liefde en genade. Hij beschrijft hoe moeilijk het was om toe te geven dat hij een verkeerd theologisch systeem had verdedigd, en hoe pijnlijk het besef was dat hij, in zijn oprechte verlangen om God te eren, onbewust een verdraaide versie van het evangelie had verkondigd.

McGrew’s verhaal benadrukt het belang van geloofs zelfreflectie. Hij moedigt anderen aan om kritisch na te denken over de doctrines die zij aanhangen en zich niet blind te staren op traditie of autoriteit. Hij stelt dat ware theologie niet draait om intellectuele coherentie, maar om een oprechte relatie met God.

De kritiek op het calvinisme, zoals geuit door Warren McGrew, is diepgaand en raakt aan fundamentele vragen over de aard van God, genade en menselijke verantwoordelijkheid. Hij betoogt dat het calvinisme een misleidende en schadelijke leer is die een onjuist beeld schetst van Gods karakter en een obstakel vormt voor zowel gelovigen als niet-gelovigen.

Door te wijzen op de historische wortels van het calvinisme, de gevaren van indoctrinatie en de negatieve impact op evangelisatie, maakt McGrew een krachtig pleidooi voor een hernieuwde benadering van het geloof – een die werkelijk recht doet aan de Bijbelse boodschap van liefde en redding voor iedereen.

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #slot

februari 18, 2025februari 17, 2025 door Jaap

Gail Riplinger valse beschuldigingen

Vorige deel De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #5

Een van de meest invloedrijke personen binnen de KJV-only beweging is Gail Riplinger, auteur van o.a. New Age Bible Versions (1993).

Riplinger beweert dat moderne vertalingen satanisch zijn en een “New Age-agenda” promoten.

Echter, haar boek bevat veel fouten, misleidende citaten en foutieve redeneringen.

Bijvoorbeeld:

Ze citeert mensen uit hun context en verdraait wat ze echt bedoelen.
Ze verwart B.F. Westcott (de Bijbelgeleerde) met W.W. Westcott (een occultist uit een latere periode).
Ze claimt dat de KJV de “eenvoudigste” Bijbel is volgens leesbaarheidsonderzoeken, terwijl in werkelijkheid de taal van de KJV verouderd en moeilijk te begrijpen is.

Geleerden uit verschillende christelijke stromingen hebben haar werk volledig ontkracht. Dr. James White, een Calvinsitische Bijbelgeleerde en auteur van The King James Only Controversy, noemt Riplingers werk:

“Het meest slordige en oneerlijke boek over tekstkritiek dat ooit is geschreven.”

Valse beschuldigingen tegen nieuwe vertalingen

Sommige KJV-only aanhangers beweren dat nieuwe vertalingen doctrines zoals de goddelijkheid van Christus verzwakken. Maar dit is niet waar.

Voorbeelden van waar de KJV juist zwakker is dan moderne vertalingen:

Titus 2:13
- KJV: “…the great God and our Saviour Jesus Christ.”
- NIV: “…our great God and Savior, Jesus Christ.” (Correcte grammaticale constructie)

→ De KJV maakt het mogelijk om “God” en “Jezus” als twee afzonderlijke figuren te zien, terwijl moderne vertalingen duidelijker maken dat Jezus “onze grote God en Redder” is.

2 Petrus 1:1
- KJV: “…the righteousness of God and our Saviour Jesus Christ.”
- NIV: “…the righteousness of our God and Saviour Jesus Christ.”

→ De KJV maakt onderscheid tussen “God” en “Jezus”, terwijl de moderne vertalingen duidelijk bevestigen dat Jezus zowel God als Redder is.

Romeinen 9:5
- KJV: “…Christ came, who is over all, God blessed forever.”
- NIV: “…Christ, who is God over all, forever praised!”

→ De KJV maakt het onduidelijk of Jezus hier God wordt genoemd, terwijl de moderne vertaling dit sterker benadrukt.

Dit laat zien dat moderne vertalingen de goddelijkheid van Christus juist duidelijker maken dan de KJV.

Goede en slechte Bijbelvertalingen

Er zijn veel goede en betrouwbare Bijbelvertalingen, maar er zijn ook slechte en misleidende versies.

Goede vertalingen:

+English Standard Version (ESV) – Betrouwbare en nauwkeurige weergave van de oorspronkelijke tekst.
+New International Version (NIV) – Een evenwichtige vertaling, leesbaar en accuraat.
+New American Standard Bible (NASB) – Zeer nauwkeurig, vooral voor diepgaande studie.
+New King James Version (NKJV) – Een modernere versie van de KJV met verbeterde leesbaarheid.

Slechte of misleidende vertalingen:

-The Message (MSG) – Geen vertaling, maar een vrije parafrase met theologische aanpassingen.

-The Clear Word (CWB) – Een Adventistische parafrase die extra woorden toevoegt aan de tekst.

-New World Translation (NWT, Jehovah’s Getuigen) – Een sektarische vertaling die bewust teksten verdraait om de leer van de Jehovah’s Getuigen te ondersteunen.

De NIV, ESV en NASB zijn betrouwbaarder dan de KJV, omdat ze gebruikmaken van de beste beschikbare manuscripten.

Lessen uit de geschiedenis

Sommige KJV-only aanhangers zeggen dat alleen de KJV herleving en opwekking heeft gebracht, maar dit is historisch gezien niet waar.

Veel ketterijen en valse leringen ontstonden toen de KJV dominant was, zoals de Mormonen, de Jehovah’s Getuigen en extreme charismatische bewegingen.
Charles Spurgeon, de “Prins der Predikers”, waarschuwde in de 19e eeuw al tegen de “downgrade” in geloofsopvattingen, ondanks het feit dat de KJV wijdverbreid werd gebruikt.
De Reformatie vond plaats vóór de KJV, toen de Bijbel in het Latijn en vroege Engelse vertalingen beschikbaar was.

Dit toont aan dat herleving niet afhangt van één bepaalde vertaling, maar van gehoorzaamheid aan Gods Woord in welke betrouwbare vertaling dan ook.

Tot slot

De KJV is een belangrijke historische vertaling, maar bevat fouten en onnauwkeurigheden.
De Textus Receptus is niet de beste Griekse tekst, want er zijn oudere en betere manuscripten beschikbaar.
Westcott en Hort waren geen ketters, maar betrouwbare tekstgeleerden.
Gail Riplinger en andere KJV-only aanhangers verspreiden onjuiste informatie.
Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NASB zijn accuraat en betrouwbaar.
De keuze voor een Bijbelvertaling zou moeten afhangen van nauwkeurigheid en leesbaarheid, niet van traditie.

“De beste Bijbel is degene die je leest en begrijpt!”

De KJV-only en Statenvertaling alléén controverse ontzenuwd

februari 16, 2025februari 16, 2025 door Jaap

Deze video, en morgen nog het slot in de reeks “De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” gaan zo langzamerhand een afsluiting vormen van het onderwerp KJV -only en Statenvertaling alléén op deze website. Ik heb me er de afgelopen tijd intensief mee bezig heb gehouden. Er zullen nog wat posts volgen in de reeks “Checklist “vervalste Bijbels” van sv1637.org”, maar daarna ben ik wel een beetje klaar met het onderwerp. De presentatie van deze video is wellicht wat té ADHD, met sommige woorden die ik zelf anders zou kiezen, maar de inhoud stáát.

De video is een kritische bespreking van KJV Only-isme en de overtuiging dat de King James Version (KJV, 1611) en de Statenvertaling (SV, 1637) de enige geïnspireerde bijbelvertalingen zijn. De spreker weerlegt veelgebruikte argumenten en benadrukt waarom dit standpunt problematisch is.

In deze analyse behandelen we de volgende aspecten:

Wat is KJV Only-isme?
Welke argumenten gebruikt de video tegen KJV Only?
Factcheck van de belangrijkste claims.
Beoordeling van de argumentatie en de sterkte van de video.

1. Wat is KJV Only-isme?

KJV Only-isme is de overtuiging dat de King James Version (1611) de enige door God geïnspireerde Engelse bijbelvertaling is. Dit idee wordt vaak ook toegepast op de Statenvertaling (1637) in Nederland.

🔹 Belangrijke kenmerken van deze overtuiging:

Alle andere vertalingen zijn corrupt en zouden teksten verwijderen of verdraaien.
God heeft de KJV (of Statenvertaling) bewaard en geïnspireerd, waardoor deze perfect en foutloos zou zijn.
Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NBV zijn beïnvloed door satanische krachten of een theologisch complot.

🔹 Bekende voorstanders van KJV Only-isme:

Gail Riplinger (New Age Bible Versions – beschuldigt moderne vertalers van samenwerking met de Antichrist).
Righteous Remnant NL & Jezus Weende (Nederlandstalige KJV/SV Only-kanalen).
Mark Verhoeven (Belgische KJV Only-aanhanger met de website Verhoevenmark.be).

2. Welke argumenten gebruikt de video tegen KJV Only-isme?

De video stelt dat KJV Only-isme onhoudbaar is en weerlegt dit met de volgende punten:

A. De Bijbel ondersteunt KJV Only-isme niet

Er is geen enkel vers in de Bijbel dat zegt dat één specifieke vertaling de enige juiste is.
De inleiding van de King James Version (1611) vermeldt expliciet dat vertalen mensenwerk is en dat taal verandert.
De Statenvertaling bevat voetnoten met alternatieve vertalingen, wat aangeeft dat verschillende interpretaties mogelijk zijn.

📌 Analyse:
✅ Correct – De Bijbel claimt nergens dat een specifieke vertaling perfect is. Dit ondermijnt het fundament van KJV Only-isme.

B. De Textus Receptus (TR) is gebaseerd op een beperkte tekstbasis

De KJV en Statenvertaling zijn gebaseerd op de Textus Receptus (TR), die slechts 10-12 late Griekse manuscripten gebruikt.
Moderne vertalingen gebruiken de kritische tekst, samengesteld uit 5.700+ Griekse manuscripten, waaronder oudere en betrouwbaardere bronnen.

📌 Analyse:
✅ Correct – De Textus Receptus is gebaseerd op een beperkt aantal middeleeuwse manuscripten (10e-11e eeuw), terwijl moderne vertalingen duizenden manuscripten gebruiken, waarvan sommige dateren uit de 2e-4e eeuw.

📌 Bronnen:

Nestle-Aland 28 (kritische tekst met de breedste manuscriptbasis).
Bruce Metzger – The Text of the New Testament (toonaangevend werk over tekstkritiek).

C. KJV Only-aanhangers beweren onterecht dat moderne vertalingen teksten verwijderen

KJV-aanhangers beweren dat moderne vertalingen teksten weglaten, zoals:
- Johannes 5:7 (“Comma Johanneum”)
- Markus 16:9-20 (“Lang einde van Markus”)
- Johannes 8:1-11 (Overspelige vrouw)
In werkelijkheid komen deze passages niet in de oudste manuscripten voor.
Moderne vertalingen markeren deze passages eerlijk als twijfelachtig en plaatsen ze vaak in voetnoten.

📌 Analyse:
✅ Correct – De genoemde teksten zijn waarschijnlijk latere toevoegingen en komen niet voor in de oudste Griekse manuscripten (zoals Codex Sinaiticus en Vaticanus, 4e eeuw).

📌 Bronnen:

Metzger’s Commentary on the Greek New Testament – verklaart waarom deze teksten als later worden beschouwd.
Codex Sinaiticus & Vaticanus (4e eeuw) – deze vroege manuscripten bevatten de genoemde verzen niet.

D. KJV Only-aanhangers negeren dat de KJV zelf herzien is

De oorspronkelijke King James Version (1611) bevatte de apocriefe boeken (zoals 1 & 2 Makkabeeën).
De KJV die vandaag wordt gebruikt, is een herziene versie uit 1769, met spellings- en tekstaanpassingen.
Statenvertaling-aanhangers verwerpen moderne bijbelvertalingen, maar gebruiken wel een geüpdatete versie van de Statenvertaling (1762 & 1773).

📌 Analyse:
✅ Correct – De KJV en Statenvertaling zijn meerdere keren aangepast om taal en spelling te moderniseren. Dit ondermijnt het idee dat alleen de 1611-versie perfect is.

📌 Bronnen:

Facsimile van de originele 1611 KJV – toont de apocriefe boeken en spellingsverschillen.
Geschiedenis van de Statenvertaling – toont herzieningen in 1762 en 1773.

3. Beoordeling van de video: Hoe sterk zijn de argumenten?

✅ Sterke punten van de video:

De spreker onderbouwt zijn standpunten goed met feitelijke informatie.
Hij benadrukt het belang van tekstkritiek en de bredere manuscriptbasis van moderne vertalingen.
Hij weerlegt populaire KJV Only-argumenten helder en zonder complottheorieën.

⚠️ Zwakke punten van de video:

Geen verwijzingen naar academische bronnen. Hoewel de argumenten correct zijn, zou het gebruik van werken van tekstcritici zoals Bruce Metzger of Daniel Wallace de video sterker maken.
Soms emotionele toon. De spreker gebruikt termen als “sectarisch” en “walgelijke valse beschuldigingen”, wat KJV-aanhangers kan afschrikken in plaats van overtuigen.

4. Eindconclusie: Is KJV Only-isme houdbaar?

🚫 Nee, KJV Only-isme is geen houdbaar standpunt.

Er is geen Bijbelse basis voor het idee dat de KJV of Statenvertaling de enige juiste vertaling is.
De Textus Receptus is gebaseerd op een beperkt aantal late manuscripten, terwijl moderne vertalingen een bredere en oudere manuscriptbasis gebruiken.
KJV-aanhangers misleiden wanneer ze beweren dat moderne vertalingen teksten weglaten. In werkelijkheid bevatten sommige KJV-teksten later toegevoegde verzen.
De KJV en Statenvertaling zijn zelf herzien, wat het argument dat alleen de 1611/1637-versies zuiver zijn ondermijnt.

📌 Advies: Gebruik meerdere vertalingen en raadpleeg tekstkritische bronnen als je een dieper begrip van de Bijbel wilt krijgen.

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #5

februari 16, 2025februari 16, 2025 door Jaap

De Textus Receptus en de oude manuscripten

Vorige deel De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #4

De King James Version (KJV) is gebaseerd op de Textus Receptus (Latijn voor “Ontvangen Tekst”). Dit is een Griekse tekst van het Nieuwe Testament, samengesteld door Desiderius Erasmus in de 16e eeuw.

De Textus Receptus werd later aangepast door Robert Estienne (Stephanus) en Theodore Beza en vormde de basis voor de KJV en andere vroege Engelse Bijbels.

Veel aanhangers van de KJV-only beweging beweren dat de Textus Receptus de beste en meest betrouwbare Griekse tekst is, maar dit is een misvatting.

Problemen met de Textus Receptus

Gebaseerd op late manuscripten
Erasmus had slechts een handvol Griekse manuscripten tot zijn beschikking, en de meeste waren uit de 12e eeuw of later. Tegenwoordig hebben we veel oudere manuscripten die dichter bij de oorspronkelijke teksten liggen.
Handmatig gekopieerde fouten
De Griekse manuscripten die Erasmus gebruikte, bevatten fouten die in de Textus Receptus zijn opgenomen en later in de KJV terechtkwamen.
Toevoegingen aan de tekst
Zoals eerder besproken, bevat de KJV versregels die in geen enkele Griekse manuscripten vóór de Middeleeuwen te vinden zijn, zoals 1 Johannes 5:7-8 (de “Comma Johanneum”).
Erasmus vulde ontbrekende delen in met de Vulgaat
Bij het samenstellen van de Textus Receptus miste Erasmus een aantal verzen, met name het laatste deel van Openbaring. Om dit op te lossen, vertaalde hij deze verzen vanuit het Latijn terug naar het Grieks, wat resulteerde in unieke woorden en zinsconstructies die nergens anders in Griekse manuscripten voorkomen.

Modernere manuscripten en hun betrouwbaarheid

Sinds de tijd van Erasmus zijn veel oudere manuscripten ontdekt, waaronder:

Codex Sinaiticus (4e eeuw)
Codex Vaticanus (4e eeuw)
Codex Alexandrinus (5e eeuw)

Deze vroege manuscripten worden door moderne vertalers als betrouwbaarder beschouwd omdat ze dichter bij de oorspronkelijke geschriften liggen.

Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NASB maken gebruik van deze oudere bronnen en zijn daarom in veel opzichten nauwkeuriger dan de KJV.

Waarom houden sommige mensen vast aan de KJV?

Veel KJV-only aanhangers beweren dat moderne vertalingen corrupt zijn en dat alleen de KJV betrouwbaar is. Hun argumenten zijn vaak gebaseerd op verkeerde informatie of misvattingen.

“Moderne vertalingen verwateren de Bijbel”

Sommigen wijzen erop dat moderne vertalingen verzen “weglaten” die in de KJV staan. Bijvoorbeeld:

Handelingen 8:37 ontbreekt in veel moderne vertalingen.
Mattheüs 17:21 en Markus 9:44, 46 zijn niet in alle moderne vertalingen opgenomen.

Echter, deze verzen ontbreken in de oudste en beste Griekse manuscripten. Dit betekent dat ze waarschijnlijk later zijn toegevoegd en niet oorspronkelijk in de Bijbel stonden.

“Westcott en Hort waren ketters”

Sommige KJV-only aanhangers bekritiseren de theologen Brooke Foss Westcott en Fenton John Anthony Hort, die in de 19e eeuw een nieuwe Griekse tekst samenstelden.

Er wordt beweerd dat Westcott en Hort spiritisten of vrijmetselaars waren en daarom een corrupte Griekse tekst produceerden. Echter, deze beschuldigingen zijn ongegrond en worden vaak uit hun verband getrokken.

“God heeft de KJV geïnspireerd”

Sommige KJV-only gelovigen beschouwen de KJV als een geïnspireerde vertaling, net als de oorspronkelijke Bijbelse geschriften. Dit idee is theologisch problematisch omdat geen enkele vertaling perfect is.

Conclusie over de Textus Receptus en de KJV

De King James Version is een prachtige en historische vertaling, maar ze is niet de meest nauwkeurige versie van de Bijbel.

De Textus Receptus is gebaseerd op beperkte en late manuscripten.
Oudere manuscripten laten zien dat sommige passages in de KJV waarschijnlijk toevoegingen uit de Middeleeuwen zijn.
Moderne vertalingen maken gebruik van betere en oudere bronnen.

Dit betekent niet dat de KJV een slechte vertaling is, maar het is niet de enige of de meest betrouwbare vertaling.

Voor een zo nauwkeurig mogelijke Bijbelstudie is het raadzaam om:

Meerdere vertalingen te gebruiken (bijv. KJV, ESV, NIV, NASB).
De Griekse en Hebreeuwse teksten te raadplegen waar mogelijk.
De historische context te begrijpen waarin verschillende manuscripten zijn geschreven en gekopieerd.

De overtuigingen van Westcott en Hort

Veel aanhangers van de KJV-only beweging bekritiseren Brooke Foss Westcott en Fenton John Anthony Hort, omdat hun Griekse tekst uit 1881 de basis vormde voor veel moderne Bijbelvertalingen. Er wordt beweerd dat Westcott en Hort liberale theologen waren of zelfs betrokken waren bij spiritisme.

Maar deze beschuldigingen zijn vaak gebaseerd op verkeerde informatie of misinterpretatie van hun brieven en geschriften.

Wat geloofden Westcott en Hort echt?

Ze geloofden in de goddelijke inspiratie van de Schrift.
Ze erkenden dat de Bijbel kleine tekstvarianten bevat, maar geloofden dat een grondige studie van oude manuscripten zou helpen om de meest originele tekst te reconstrueren.
Ze verwierpen niet de doctrines van Jezus’ goddelijkheid of de Drie-eenheid, zoals sommige KJV-only aanhangers beweren.

Westcott schreef over de Bijbel:
“De Schrift is het Woord van God, geschreven door mensen onder leiding van de Heilige Geest.”

Hort schreef over de goddelijkheid van Christus:
“Jezus Christus is onze Heere en onze God.”

Deze citaten tonen aan dat zij orthodoxe christenen waren en geen ketters, zoals soms wordt beweerd.

“Gods Woord is niet gebonden aan één enkele vertaling, maar spreekt tot ons door Zijn boodschap in elke betrouwbare vertaling.”

Volgende en laatste deel De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #slot

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #4

februari 16, 2025februari 15, 2025 door Jaap

Fouten in de KJV

Vervolg van De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #3

Velen geloven dat de King James Version de meest nauwkeurige vertaling van de Bijbel is. Hoewel de KJV een meesterwerk is op het gebied van taal en literaire schoonheid, bevat deze desondanks verschillende fouten en onnauwkeurigheden.

Een van de meest bekende fouten in vroege edities van de KJV is de zogenaamde “Bileam’s ezel”-fout in Numeri 22:30. In plaats van te vertalen dat de ezel tegen Bileam sprak, drukte een foutieve drukeditie het verkeerd af en stond er: “En de ezel zei tegen de priester.”

Een andere bekende fout was de beruchte “Zondige Bijbel” uit 1631, waarin Exodus 20:14 luidde: “Gij zult overspel bedrijven.” (in plaats van “Gij zult geen overspel bedrijven.”). Drukkers Robert Barker en Martin Lucas werden zwaar beboet en verloren hun vergunning om te drukken.

Naast deze redactionele fouten bevat de KJV ook vertaalfouten, die vaak worden genegeerd door voorstanders van KJV-only

Een paar voorbeelden

Handelingen 12:4 – “Easter” in plaats van “Passover”

KJV: “And when he had apprehended him, he put him in prison, and delivered him to four quaternions of soldiers to keep him; intending after Easter to bring him forth to the people.”

Het Griekse woord hier is πασχα (pascha), wat overal elders in de KJV correct als Passover (Pascha) wordt vertaald. Maar in Handelingen 12:4 werd het ten onrechte weergegeven als Easter (Pasen).

Dit is fout, aangezien Pasen een christelijk feest is wat pas eeuwen later ontstond. Het woord Easter in deze context is een verkeerde vertaling.

Openbaring 22:19 – “Book of life” in plaats van “Tree of life”

KJV: “And if any man shall take away from the words of the book of this prophecy, God shall take away his part out of the book of life, and out of the holy city, and from the things which are written in this book.”

De Griekse manuscripten zeggen echter “tree of life” (boom des levens), niet “book of life”. Ook de meerderheidstekst zegt het zo.

Veel nieuwe vertalingen verbeteren dit:

NIV: “God will take away from that person any share in the tree of life and in the Holy City, which are described in this scroll.”
ESV: “God will take away his share in the tree of life and in the holy city, which are described in this book.”

De fout in de KJV is waarschijnlijk het gevolg van een kopiist die de Latijnse Vulgaat volgde in plaats van de oorspronkelijke Griekse manuscripten.

Jesaja 14:12 – “Lucifer” in plaats van “Morning Star”

KJV: “How art thou fallen from heaven, O Lucifer, son of the morning! how art thou cut down to the ground, which didst weaken the nations!”

De KJV gebruikt hier Lucifer, een Latijns woord dat niet voorkomt in de Hebreeuwse tekst. Het Hebreeuwse woord הֵילֵל (helel) betekent “morgenster” of “schitterende ster”.

Moderne vertalingen geven dit correct weer:

NIV: “How you have fallen from heaven, morning star, son of the dawn!”
ESV: “How you are fallen from heaven, O Day Star, son of Dawn!”

De fout in de KJV leidde tot een wijdverbreide misvatting dat Lucifer een naam voor ~~satan~~ zou zijn.

1 Johannes 5:7-8 – De “Comma Johanneum” toevoeging

KJV: “For there are three that bear record in heaven, the Father, the Word, and the Holy Ghost: and these three are one. And there are three that bear witness in earth, the Spirit, and the water, and the blood: and these three agree in one.”

De vetgedrukte woorden in vers 7-8 staan niet in de oudste Griekse manuscripten. Dit deel werd pas in de Middeleeuwen toegevoegd aan enkele Latijnse manuscripten en vond zo zijn weg naar de KJV.

Moderne vertalingen corrigeren dit:

NIV: “For there are three that testify: the Spirit, the water and the blood; and the three are in agreement.”
ESV: “For there are three that testify: the Spirit and the water and the blood; and these three agree.”

Dit is een van de bekendste toevoegingen in de KJV. In de meerderheidstekst ontbreekt dit.

De bovenstaande voorbeelden laten zien dat ook de KJV niet zonder fouten is. Hoewel het een belangrijke en invloedrijke vertaling is, betekent dit niet dat het de meest nauwkeurige is.

Veel KJV-only aanhangers beweren dat de KJV door God geïnspireerd is en zonder fouten, maar de feiten tonen aan dat:

De KJV door mensen werd vertaald en geredigeerd.
Er herzieningen nodig waren om eerdere fouten te corrigeren.
Sommige vertalingen in de KJV onnauwkeurig zijn in vergelijking met de oudste beschikbare manuscripten.

Dit betekent niet dat de KJV een slechte vertaling is, maar hij is niet perfect en niet de enige betrouwbare Bijbelvertaling.

Moderne vertalingen zoals de NIV, ESV en NASB maken gebruik van oudere en betere manuscripten en zijn daarom vaak nauwkeuriger.

“De beste Bijbel is niet een specifieke vertaling, maar degene die je leest en begrijpt.”

Volgende deel: De Textus Receptus en de oude manuscripten

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #3

februari 15, 2025februari 14, 2025 door Jaap

Vroege vertalingen naar het Engels

Vervolg van De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #2

Het is een veelvoorkomende misvatting dat de Bijbel voor het eerst in het Engels werd vertaald door John Wycliffe. Die eer komt eigenlijk voornamelijk toe aan Nicholas Hereford, die onder toezicht van Wycliffe werkte.

Hij voltooide het Oude Testament in 1382. Het Nieuwe Testament werd door anderen voltooid in 1384. Zijn vertaling (van de Vulgaat) was moeilijk te lezen.

Een beter leesbare en geliefde vertaling was die van John Purvey (de secretaris van Wycliffe). Deze werd voltooid in 1395 en bekend als de Lollard Bible.

Hoewel Wycliffe (ca. 1329-1384) vaak wordt genoemd als de eerste Engelse vertaler van de Bijbel, wordt er opgemerkt:
“Het is mogelijk dat hij direct helemaal geen bijdrage leverde aan enige vertaling, maar hij inspireerde het project en hield toezicht op het werk van anderen vanuit zijn pastorie in Lutterworth.”

De volgende belangrijke vertaling voor Engelstaligen was die van William Tyndale in 1526.

Bijbelvertalingen in de Engelse taal vóór 1611 (in chronologische volgorde)

1384 – Wycliffe-vertaling (door Nicholas Hereford en anderen).
1395 – Lollard Bible (door John Purvey).
1526 – Tyndale begint met het drukken van het Nieuwe Testament.
1535 – Coverdale.
1537 – Matthew.
1539 – Great Bible.
1560 – Geneva Bible (de eerste Engelse Bijbel met versindeling).
1568 – Bishops Bible.
1611 – King James Version (KJV), ook bekend als de Authorized Version (AV).

De KJV werd snel populair omdat de taal aansloot bij het taalgebruik in die tijd. Dit is een belangrijk aspect van vertalingen, want het Nieuwe Testament werd oorspronkelijk geschreven in Koine Grieks – de gewone spreektaal van het volk.

Dit betekent dat een vertaling van de Bijbel in de hedendaagse taal moet zijn om getrouw te blijven aan de oorspronkelijke manuscripten. Taal is niet statisch. Woorden veranderen soms van betekenis, of verdwijnen zelfs.

Het oordeel van de KJV-vertalers over hun eigen werk

De KJV-vertalers waren bescheiden over hun werk. In de inleiding van de eerste editie adviseren zij bijbelstudenten om ook andere vertalingen te raadplegen:

“… als er iets in de KJV gebrekkig of overbodig is, of niet zo goed overeenkomt met het origineel [Hebreeuws en Grieks], laat dit dan gecorrigeerd worden en laat de waarheid op zijn plaats worden gezet.”

Hier zien we dat zij, zoals een goed vertaler betaamt, zich bewust waren onvermijdelijke onvolkomenheden. Ze stonden open voor aanvulling en correctie.

Wat veel mensen zich niet realiseren, is dat de King James Version die tegenwoordig algemeen gebruikt wordt, niet de originele 1611-versie is.

De huidige versie is het resultaat van een herziening uit 1769 door Benjamin Blayney, een professor in het Hebreeuws aan de Universiteit van Oxford. Daarom wordt deze versie ook wel de “Oxford Standard Edition” genoemd.

Deze herziening volgde op drie eerdere herzieningen:

1629
1638
1762

De conclusie is gerechtvaardigd dat herzieningen allerminst een modern verschijnsel zijn. Ze zijn er altijd geweest, en ze waren nodig.

Volgende deel: Fouten in de KJV

De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #2

februari 15, 2025februari 13, 2025 door Jaap

De strijd en persoonlijke offers om de Bijbel beschikbaar te maken

Vervolg van De claim dat de King James Version “de meest betrouwbare Bijbel is” nader bekeken #1

De onderdanen en volgelingen van de paus mochten de Bijbel niet lezen. Dit was een poging om het gezag van de paus boven die van Gods Woord te plaatsen. De strijd om de Bijbel beschikbaar te maken voor het volk was lang en bitter, zoals te zien is in het levensverhaal van William Tyndale.

In 1525 voltooide Tyndale de vertaling van het Nieuwe Testament uit het Grieks naar het Engels. Omdat het gezag van de Schrift werd gezien als een directe bedreiging voor het gezag van de paus en andere kerkleiders, ondervond Tyndale veel tegenstand.

Zijn leven werd bedreigd en hij vluchtte naar Keulen in Duitsland. Daar is hij begonnen met het drukken van het Nieuwe Testament (1526). Toen de rooms-katholieke autoriteiten zijn werk daar onmogelijk hadden gemaakt, verhuisde hij naar Worms om zijn werk voort te zetten. Tyndale bleef zijn vertaling herzien en Engelse handelslieden smokkelden zijn Nieuwe Testament – meestal in balen wol – naar Engeland.

Tyndale was, noodgedwongen, voortdurend op de vlucht. Hij werd uiteindelijk verraden. Hij werd in 1536 gevangen genomen, gewurgd en zijn lichaam werd verbrand. Deze geschiedenis en die van vele anderen laat zien hoe hoog de prijs was die zij hebben betaald om de Bijbel in het Engels te vertalen en te publiceren.

De Septuaginta kreeg hetzelfde gezag als de orignele manuscripten

De eerste belangrijke vertaling van de Schrift was die van het Oude Testament naar het Grieks. Dit was noodzakelijk omdat veel mensen in de Grieks-sprekende wereld geen Hebreeuws konden lezen.

Er is enige discussie over deze vertaling, die bekend is geworden als de Septuaginta (LXX). Aangenomen wordt, dat het werk werd voltooid door tweeënzeventig geleerden in tweeënzeventig dagen in Alexandrië, Egypte, tussen 250 en 200 v.Chr.

Veel schrijvers van het Nieuwe Testament citeren uit de Septuaginta,. Zo citeert Lukas in Handelingen 15:16-17 uit Amos 9:11-12 in de Septuaginta.

Het feit dat de Septuaginta in het Nieuwe Testament wordt geciteerd, toont aan dat betrouwbare vertalingen van de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse teksten hetzelfde gezag hebben als de originele manuscripten.

“Het Woord van God blijft het Woord van God, ongeacht de taal waarin het wordt vertaald.”

De Vulgaat

Het christendom verspreidde zich snel over het Romeinse Rijk. Daarom werd het noodzakelijk om een vertaling van de Schrift in het Latijn te maken. Keizer Constantijn maakte het christendom tot officiële staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk in 313 na Christus.

Pas in 404 na Christus produceerde Hiëronymus de langverwachte Latijnse Vulgaat. Zoals bij alle vertalingen kreeg deze kritiek vanwege kleine variaties ten opzichte van de vorige, veelgebruikte vertaling.

De Vulgaat werd wereldwijd gebruikt, ook in Engeland. Een Engelse vertaling werd geproduceerd in 1384. Vanuit Engels perspectief gezien betekent dit dat de Vulgaat bijna duizend jaar de meest gebruikte vertaling was!

Herziening van de Vulgaat

Desiderius Erasmus (1466-1536) las de Vulgaat en vergeleek deze met oude commentaren erbij. Hij merkte kleine verschillen op in de tekst.

Erasmus beredeneerde dat de Vulgaat vaker was gekopieerd dan de commentaren. Hij concludeerde dat daardoor meer kans was geweest op kopieerfouten. Daarom besloot hij dat een herziening van de Vulgaat nodig was.

Erasmus zocht naar de oudste Vulgaat-teksten om een zo nauwkeurig mogelijke herziening te maken. Hij kwam onder zware kritiek te staan omdat hij wijzigingen aanbracht in de oude Vulgaat. Hoe durfde iemand ook maar één woord te veranderen in een vertaling die al meer dan duizend jaar in gebruik was?

Hij werd beschuldigd van het knoeien met het Woord van God. Op dezelfde manier bekritiseren voorstanders van de KJV degenen die aan moderne vertalingen werken.

De eerste gedrukte Griekse tekst

Erasmus publiceerde de eerste editie van de Griekse tekst. Het is belangrijk op te merken dat hij de eerste was die de Griekse tekst publiceerde, niet de eerste die er een produceerde.

Een andere geleerde, kardinaal Ximenes, had eerder al zijn Complutensian Polyglot gedrukt, waarin ook het Griekse Nieuwe Testament was opgenomen. Hij wachtte echter op goedkeuring van de paus voordat hij het mocht publiceren. Erasmus bedacht een list om Ximenes voor te zijn. Erasmus droeg zijn werk op aan paus Leo X (dezelfde paus die later Maarten Luther zou excommuniceren). Door de paus te eren, hoopte hij problemen te voorkomen. Dat plan werkte.

Erasmus publiceerde zijn werk in 1516. Een jaar later, op 31 oktober 1517, zou Maarten Luther zijn 95 stellingen aan de deur van de slotkapel in Wittenberg spijkeren. Dat betekende een vliegende start van de Reformatie.

Het boek dat Erasmus produceerde, bevatte parallelle kolommen met aan de ene kant de Griekse tekst en aan de andere kant zijn herziene Vulgaat. Dit maakte het voor geleerden mogelijk om de Vulgaat te vergelijken met de Griekse tekst.

Erasmus had echter slechts een beperkt aantal manuscripten tot zijn beschikking, en geen daarvan was erg oud. Bovendien ontdekte hij fouten in de teksten waarmee hij werkte. Toch slaagde hij erin een behoorlijke Griekse tekst te produceren binnen de beperkingen die hij had.

Het is deze tekst, de primaire onderliggende Griekse tekst van de KJV, die later onder de naam Textus Receptus bekend zou worden.

Erasmus bracht tijdens zijn leven meerdere herzieningen uit, namelijk in

1519
1522
1527
1535 (een jaar voor zijn dood)

Meerdere en verschillende edities

Naast de herzieningen van Erasmus waren er ook andere wetenschappers die revisies produceerden, die uiteindelijk ook door het vertaalcomité van de KJV werden gebruikt.

Een autoriteit op dit gebied stelt:
“Drie mannen waren primair verantwoordelijk voor de creatie van de Griekse tekst die door de KJV-vertalers werd gebruikt: Desiderius Erasmus, Robert Estienne (beter bekend als Stephanus), en Theodore Beza .De tekst die door ieder van hen afzonderlijk werd geproduceerd, stemt grotendeels overeen, maar er zijn verschillen tussen hun edities.”

We zullen hier later nog op ingaan, maar laten we eerst kijken naar de vroege vertalingen naar het Engels.

Naar deel 3

Checklist ‘Vervalste Bijbels’ van sv1637.org gecheckt: De claims

februari 13, 2025februari 11, 2025 door Jaap

Het overzicht halverwege de “Checklist vervalste Bijbels” op sv1637.org beweert dat moderne bijbelvertalingen opzettelijk teksten wijzigen, verwijderen of aanpassen om een “New Age Wereld Religie” te ondersteunen. Dit is een forse beschuldiging en tevens een zeer controversieel standpunt, dat gebaseerd is op tekstkritische verschillen tussen de Textus Receptus (TR), de Statenvertaling (SV), en de oudste beschikbare Griekse manuscripten (zoals de Codex Sinaiticus en Vaticanus).

Ik zal hieronder enkele belangrijke punten bespreken en uitleggen waarom deze verschillen bestaan.

Zijn nieuwe vertalingen vervalst?

Nee. Wat vaak gebeurt, is dat moderne vertalers de oudst beschikbare Griekse manuscripten gebruiken om hun vertalingen te baseren, terwijl oudere vertalingen zoals de Statenvertaling en de King James Version (KJV) vooral de Textus Receptus als basis hebben.

De Textus Receptus bevat latere toevoegingen, die waarschijnlijk door middeleeuwse kopiisten zijn ingevoegd. Moderne vertalers kiezen ervoor om alleen die teksten te gebruiken die in de oudste bronnen voorkomen, omdat zij dichter bij de oorspronkelijke tekst liggen.

Voorbeeld:

1 Johannes 5:7-8 (“Want Drie zijn er, Die getuigen in den hemel: de Vader, het Woord en de Heilige Geest; en deze Drie zijn één.”)

Komt niet voor in de oudste Griekse manuscripten.

Komt wel voor in de Textus Receptus en de Latijnse Vulgaat.

Toegevoegd in de middeleeuwen en niet oorspronkelijk geschreven door Johannes.

Waarom ontbreken sommige woorden of zinnen?

Omdat ze in de oudste manuscripten niet staan.

Hier enkele voorbeelden uit de lijst:

Openbaring 1:11 – “Ik ben de Alfa en de Omega, de Eerste en de Laatste” ontbreekt in moderne vertalingen

Waarom?

In de oudste Griekse manuscripten (Codex Sinaiticus en Vaticanus) staat alleen:

“Schrijf wat je ziet in een boek en stuur het naar de zeven gemeenten.”

De langere versie komt pas voor in latere manuscripten en is waarschijnlijk een latere toevoeging.

Handelingen 8:37 – “Ik geloof dat Jezus Christus de Zoon van God is” ontbreekt in moderne vertalingen

Waarom?

Dit vers komt niet voor in de oudste manuscripten.

Werd later toegevoegd door kopiisten om de bekering van de kamerling explicieter te maken.

Dit betekent niet dat de boodschap fout is, maar de toevoeging lijkt later te zijn ontstaan.

Kolossenzen 1:14 – “door Zijn bloed” ontbreekt in moderne vertalingen

Waarom?

De oudste Griekse manuscripten zeggen:

“In Hem hebben wij de verlossing, namelijk de vergeving der zonden.”

De woorden “door Zijn bloed” zijn later toegevoegd om overeen te komen met Efeziërs 1:7.

Wordt Jezus minder benadrukt in nieuwe vertalingen?

Nee. De kern van de boodschap blijft in alle vertalingen behouden:

Jezus is de Zoon van God.
Jezus is de Redder van de wereld.
Jezus’ bloed brengt verlossing.
Jezus zal terugkomen.

Sommige woorden zoals “Christus”, “Heere”, of “Jezus” ontbreken in bepaalde verzen omdat ze niet in de oudste manuscripten staan. Dit betekent niet dat vertalers Jezus willen verbergen, maar dat ze trouw willen blijven aan de oorspronkelijke tekst.

Voorbeeld:

1 Korinthe 16:22

Statenvertaling: “Indien iemand den Heere Jezus Christus niet liefheeft, die zij een vervloeking; Maranatha!”

NBV: “Als iemand de Heer niet liefheeft, hij zij vervloekt. Maranatha!”

Waarom? “Jezus Christus” ontbreekt in de oudste manuscripten.

De boodschap blijft hetzelfde, maar moderne vertalingen volgen de oudst beschikbare tekst.

Wat is het probleem met de Textus Receptus?

De Textus Receptus is samengesteld uit middeleeuwse manuscripten en bevat fouten en toevoegingen.
De Textus Receptus werd in de 16e eeuw samengesteld door Erasmus, die slechts een paar middeleeuwse manuscripten gebruikte.

Veel moderne tekstwetenschappers geven de voorkeur aan de oudste manuscripten, omdat ze dichter bij de oorspronkelijke tekst staan.

Dit betekent dat sommige langere versies later zijn toegevoegd en dat moderne vertalingen deze weglaten om trouw te blijven aan de oorspronkelijke Bijbeltekst.

Is er een complot om de Bijbel te veranderen?

Nee. Moderne vertalingen proberen over het algemeen gesproken juist de Bijbel zo correct mogelijk te vertalen door de oudst beschikbare manuscripten te gebruiken.

De Statenvertaling en de King James Version (KJV) waren ooit ook moderne vertalingen in hun tijd!

De meeste “weglatingen” in moderne vertalingen komen doordat de oudste manuscripten korter zijn dan latere kopiën.

Jezus’ Goddelijkheid, het Evangelie en de kernboodschap blijven volledig intact in moderne vertalingen.

Welke vertaling moet ik gebruiken?

Dit hangt af van waar je waarde aan hecht:

Welke vertaling je al gebruikt
Wil je een vertaling die zo dicht mogelijk bij de oudste manuscripten blijft?

Kies de Herziene Statenvertaling (HSV), Nieuwe Bijbelvertaling (NBV), of de Naardense Bijbel.

Wil je een vertaling die trouw blijft aan de Statenvertaling en de Textus Receptus?

Kies de Statenvertaling (SV) of de King James Version (KJV).

Er is geen “duivelse” of “heilige” vertaling— de meeste vertalingen proberen de Bijbel zo goed mogelijk weer te geven! Enkele uitzonderingen zijn wel goed om te noemen.

De “Nieuwe Wereldvertaling van het Wachttorengenootschap voegt toe en laat weg waar het de leer van de Jehovahsgetuigen past. De persoon van Jezus Christus wordt gebagatelliseerd. Pas op! Niet aan te raden voor Bijbelstudie!
“The Message” is eigenlijk geen vertaling maar een parafrase, en bovendien herschreven door één persoon: Eugene Peterson.(!!) Niet aan te raden voor Bijbelstudie!

Samengevat

Is er hier een New Age complot? Nee.

Nieuwe vertalingen volgen de oudste manuscripten.
Het Evangelie van Jezus Christus blijft behouden in deze vertalingen.

Veel mensen denken dat “weglatingen” een complot zijn, maar in werkelijkheid wordt de Bijbel juist nauwkeuriger vertaald op basis van de beste beschikbare bronnen. De Statenvertaling is een geweldige vertaling, maar gebaseerd op de Textus Receptus, die latere toevoegingen bevat.

Wil je de meest accurate weergave van de Bijbel? Gebruik meerdere vertalingen naast elkaar en bestudeer de context!

Lees ook op de site van Dirk-Jan Jansen : Is de Telosvertaling corrupt? | dirkjanjansen.nl

Wes Huff on Text Criticism

februari 10, 2025februari 10, 2025 door Jaap

In deze video interviewt Ruslan KD Wes Huff, een Bijbelexpert en apologeet. Ze bespreken een breed scala aan onderwerpen, waaronder de geschiedenis van de Bijbel, het belang van tekstkritiek en de uitdagingen om het christendom te verdedigen in een seculier tijdperk.

Een van de belangrijkste thema’s van het interview is het belang van het begrijpen van de historische en culturele context van de Bijbel. Huff stelt dat veel van de controverses rond de Bijbel voortkomen uit een gebrek aan begrip van deze kwesties. Hij legt bijvoorbeeld uit dat de Bijbel oorspronkelijk niet in het Engels, maar in het Hebreeuws, Grieks en Aramees is geschreven. Dit betekent dat veel van de nuances van de tekst verloren gaan in vertaling.

Huff bespreekt ook het belang van tekstkritiek. Hij legt uit dat de Bijbel eeuwenlang vele malen is gekopieerd en herzien, en dat er onvermijdelijk fouten in de tekst zijn geslopen. Tekstcritici gebruiken een verscheidenheid aan methoden om deze fouten te identificeren en te corrigeren.

Een ander onderwerp wat Huff bespreekt is de uitdaging om het christendom te verdedigen in een seculier tijdperk. Hij beweert dat christenen in staat moeten zijn om de kritiek op hun geloof op een doordachte en respectvolle manier aan te pakken. Hij benadrukt ook het belang van het leven van je geloof op een manier die authentiek en overtuigend is.

Al met al is dit een fascinerend en informatief interview. Het is een must-see voor iedereen die meer wil weten over de Bijbel en het christendom.

Hier zijn enkele van de belangrijkste inzichten uit het interview:

* De Bijbel was oorspronkelijk niet in het Engels, maar in het Hebreeuws, Grieks en Aramees geschreven.

* Tekstkritiek is een belangrijk hulpmiddel om de Bijbel te begrijpen.

* Christenen moeten in staat zijn om de kritiek op hun geloof op een doordachte en respectvolle manier te weerleggen.

* Het is belangrijk om je geloof op een manier te leven die authentiek en overtuigend is.

Wat is ‘King James Onlyism’?

februari 10, 2025februari 10, 2025 door Jaap

‘King James Onlyism’ onder de loep

‘King James Onlyism’ (KJO) is de overtuiging dat de King James Version (KJV) de enige geldige en gezaghebbende Engelse vertaling van de Bijbel is. De mate waarin aanhangers deze overtuiging aanhangen varieert. Over het algemeen geloven zij dat alle andere vertalingen inferieur, corrupt of zelfs gevaarlijk zijn. Sommige extreme vormen van KJO beschouwen de KJV als volledig geïnspireerd en onfeilbaar. En dan zelfs in de Engelse vertaling, en niet alleen in de originele Hebreeuwse en Griekse teksten.

Verschillende categorieën

KJO-aanhangers kunnen grofweg worden ingedeeld in verschillende categorieën:

Textus Receptus-georiënteerd – Sommigen geloven dat de KJV de beste vertaling is omdat deze gebaseerd is op de Textus Receptus (TR) voor het Nieuwe Testament en de Masoretische tekst voor het Oude Testament.
Engelse superioriteit – Anderen gaan verder en geloven dat de KJV zelf geïnspireerd is en superieur is aan de oorspronkelijke talen.
Radicale KJO – De meest extreme groep beweert dat de KJV de enige echte Bijbel is, en dat andere vertalingen satanisch zijn of ketterij bevorderen.

Kritiek op ‘King James Onlyism’

Critici van King James Onlyism voeren verschillende argumenten aan tegen deze overtuiging:

Tekstkritische kwesties
- De KJV is gebaseerd op de Textus Receptus, een tekst uit de 16e eeuw die slechts op een beperkt aantal late manuscripten berust.
- Nieuwere vertalingen, zoals de NIV, ESV en NASB, gebruiken oudere manuscripten. Deze zijn volgens veel tekstcritici betrouwbaarder (bijvoorbeeld de Codex Sinaiticus en de Codex Vaticanus).
- KJO-aanhangers verwerpen doorgaans deze oudere manuscripten en beschouwen ze als corrupt.
Taalveranderingen en verstaanbaarheid
- De KJV gebruikt 17e-eeuws Engels, wat voor moderne lezers moeilijk te begrijpen is.
- Veel woorden zijn in betekenis veranderd of archaïsch geworden. Misverstanden liggen op de loer.
- Critici stellen dat een begrijpelijke Bijbelvertaling essentieel is voor effectieve studie en evangelisatie.
Vertaalfouten en invloed van de Septuaginta
- De KJV bevat vertaalfouten, zoals in Handelingen 12:4, waar “Pascha” verkeerd wordt vertaald als “Easter” in plaats van “Passover”.
- Sommige teksten in de KJV lijken meer op de Latijnse Vulgaat of de Septuaginta dan op de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse teksten.
Sektarische neigingen en dogmatiek
- Sommige extreme KJO-aanhangers behandelen de KJV als een bijna goddelijke tekst. Dat leidt tot een vorm van bijbelverering (bibliolatrie).
- Dit kan leiden tot verdeeldheid binnen christelijke gemeenschappen. Mensen die andere vertalingen gebruiken worden dan als ketters worden beschouwd.
Het paradoxale gebruik van de KJV
- Ironisch genoeg gebruikte de KJV zelf verschillende bronnen voor haar vertaling, en de vertalers geloofden niet dat de KJV onfeilbaar zou zijn.
- De KJV werd in haar tijd bekritiseerd en niet direct breed geaccepteerd.

King James Onlyism is een veelbesproken onderwerp in christelijke kringen. Hoewel velen de literaire schoonheid en historische impact van de KJV erkennen, wijzen critici op de gevaren van het verheffen van één specifieke vertaling tot een absolute standaard.

Belangrijk tegenargument

Het belangrijkste argument tegen KJO is dat de Bijbel oorspronkelijk in Hebreeuws, Aramees en Grieks werd geschreven. Goede vertalingen in moderne talen zijn noodzakelijk om Gods Woord toegankelijk te houden.

In Nederland: ‘Statenvertaling-alléén’

Ook in Nederland bestaat een beweging met een vergelijkbare overtuiging als ‘King James Onlyism’. Deze is dan gericht op de Statenvertaling (SV). Dit wordt ook wel ‘Statenvertaling-alléén’ genoemd. Aanhangers van deze overtuiging beschouwen de Statenvertaling als de enige betrouwbare en gezaghebbende Nederlandse Bijbelvertaling. Men verwerpt andere Nederlandse vertalingen als onbetrouwbaar of zelfs schadelijk.

Kernpunten van ‘Statenvertaling-alléén’

Geïnspireerde bronteksten
- Net als bij KJO is een belangrijk argument dat de Statenvertaling gebaseerd is op de Textus Receptus (TR) voor het Nieuwe Testament en de Masoretische Tekst voor het Oude Testament.
- Aanhangers zien deze teksttradities als de ware en ongeschonden vorm van Gods Woord en verwerpen tekstkritiek.
Vertrouwen in de vertalers van de SV
- De vertalers van de Statenvertaling (1618-1637) waren vrome, goed opgeleide mannen die de opdracht hadden om een zo letterlijk en getrouw mogelijke vertaling te maken.
- Men ziet deze vertaling als een bijzondere zegen van God voor Nederlandstalige christenen.
Afwijzing van moderne vertalingen
- NBG 1951, HSV, NBV en andere vertalingen worden vaak afgewezen omdat zij gebruikmaken van oudere manuscripten die afwijken van de Textus Receptus.
- Veel Statenvertaling-Only aanhangers geloven dat deze moderne vertalingen “verwaterd” of beïnvloed zijn door liberalisme of vrijzinnige theologie.
- De Herziene Statenvertaling (HSV) wordt door sommigen als verdacht gezien. De gedachte is, dat men de taal heeft aangepast en deze op bepaalde punten (zoals in Openbaring) afwijkt van de oorspronkelijke SV.
Taal als heilig principe
- Hoewel het oud-Nederlands van de Statenvertaling voor velen moeilijk te begrijpen is, zien sommigen dat juist als een voordeel.
- Zij geloven dat het taalgebruik bijdraagt aan eerbied en heiligheid.
- Critici wijzen erop dat dit de toegankelijkheid van de Bijbel vermindert. Het gebruik van “verklarende woordenlijsten” binnen deze kringen wordt gezien als een indirecte erkenning van het taalprobleem.
Verbondenheid met de gereformeerde traditie
- Statenvertaling-alléén komt vooral voor in bevindelijk gereformeerde kringen, zoals de Gereformeerde Gemeenten, Oud Gereformeerde Gemeenten en sommige Hersteld Hervormde Gemeenten, maar ook binnen orthodoxe buitenkerkelijke kringen.
- In deze kringen is de Statenvertaling de enige Bijbel die gebruikt wordt.

Kritiek op Statenvertaling-alléén

Dezelfde argumenten als bij King James Onlyism worden ook hier gebruikt:

Tekstkritiek: De Statenvertaling baseert zich op de Textus Receptus. Oudere manuscripten zoals de Codex Sinaiticus en Codex Vaticanus worden als betrouwbaarder beschouwd.
Verouderde taal: Veel woorden zijn inmiddels archaïsch of van betekenis veranderd.
Geen absolute status: De Statenvertalers zagen hun werk niet als onfeilbaar.
De HSV als compromis: Sommigen accepteren de HSV, anderen verwerpen deze als een gevaarlijke aanpassing.

De vraag is dan: Is Gods Woord alleen in een specifieke vertaling bewaard gebleven, of kunnen nieuwe vertalingen ook gezaghebbend zijn?

KJV only-ism en haar pleitbezorgers

februari 12, 2025februari 9, 2025 door Jaap

Vervolg op mijn vorige artikel Extreme opvattingen op het christelijke erf: “Ruckmanisme”.

Beschuldigingen tegen moderne Bijbelvertalingen

G.A. Riplinger is een bekende figuur binnen de King James Only-beweging, een stroming die stelt dat de King James Version (KJV) de enige zuivere Engelse Bijbelvertaling is. Haar boek New Age Bible Versions (1993) is een van de meest invloedrijke werken binnen deze beweging. In dit boek beweert Riplinger dat moderne bijbelvertalingen, zoals de NIV, NASB en ESV, beïnvloed zijn door het occultisme en de New Age-beweging. Hoewel deze beschuldigingen veel aanhang hebben onder fundamentalistische christenen, vertoont haar eigen methodologie opvallende overeenkomsten met occulte technieken.

Riplinger beweert onder andere:

Westcott en Hort, de grondleggers van de moderne tekstkritiek, waren occultisten en spiritisten. Volgens haar waren zij betrokken bij paranormale praktijken en seances. Historisch onderzoek toont echter aan dat deze beschuldigingen overdreven danwel misleidend zijn.
Moderne vertalingen gebruiken “magische methoden” en bevatten verborgen codes die samenzweren tegen christelijke doctrines.
Sommige vertalers hadden banden met de New Age-beweging, wat zou hebben geleid tot een afzwakking van de goddelijkheid van Christus en andere belangrijke leerstellingen.

Veel theologen en tekstcritici verwerpen Riplinger’s claims als ongefundeerd en sensationeel. Toch blijven haar ideeën populair binnen bepaalde christelijke kringen.

Occulte elementen in Riplinger’s eigen werk

Ironisch genoeg vertoont Riplinger’s eigen methodologie opvallende overeenkomsten met occulte technieken:

1. Numerologie en verborgen kennis

In New Age Bible Versions gebruikt Riplinger numerologie om te bewijzen dat moderne vertalingen “demonische” invloeden hebben. Ze analyseert namen van vertalers en hun numerieke waarden om patronen te suggereren. Dit doet denken aan kabbalistische gematria, een methode die in het occultisme wordt gebruikt om verborgen betekenissen te ontdekken.

2. Automatisch schrift

Riplinger beweerde ooit dat haar boek New Age Bible Versions zonder enige bewuste planning door haar werd geschreven, alsof ze geleid werd door een hogere kracht. Dit lijkt sterk op automatisch schrijven, een techniek die vaak geassocieerd wordt met spiritisme en het channelen van bovennatuurlijke entiteiten.

3. Manipulatieve argumentatiemethoden

Haar schrijfstijl is sensationeel en emotioneel geladen, wat vergelijkbaar is met de manier waarop esoterische bewegingen hun volgers overtuigen. Ze baseert haar conclusies vaak op vage beweringen en angstzaaierij in plaats van op gedegen tekstkritiek.

Controversiële leringen van Riplinger

Naast haar kritiek op moderne bijbelvertalingen heeft Riplinger ook enkele omstreden leerstellingen verkondigd:

KJV als “geïnspireerde vertaling”: Ze beweert dat de King James Version niet alleen een goede vertaling is, maar ook geïnspireerd op dezelfde manier als de originele Bijbelse manuscripten. Dit gaat verder dan wat zelfs veel King James Only-aanhangers geloven.
Verdachtmaking van Griekse en Hebreeuwse teksten: Ze suggereert dat christenen de originele Bijbelse talen niet nodig hebben, omdat de KJV superieur zou zijn aan de oorspronkelijke manuscripten. Dit druist in tegen de meeste orthodoxe opvattingen over Bijbeluitleg.
Extreme King James Only-standpunten: In sommige van haar werken beweert ze dat mensen die andere vertalingen gebruiken de Bijbel verdraaien en mogelijk geestelijk misleid zijn.

Hoewel Riplinger zichzelf presenteert als een bestrijder van het occultisme, vertoont haar methodologie opvallende gelijkenissen met esoterische technieken. Haar gebruik van numerologie, verborgen codes en automatisch schrijven roept vragen op over haar eigen claim op orthodoxe christelijke leerstellingen.

Hoewel ze veel volgers heeft binnen de King James Only-beweging, blijft haar werk omstreden en wordt het door academische theologen en tekstcritici beschouwd als misleidend en pseudo-wetenschappelijk. De ironie is dat haar methode meer lijkt op de occulte praktijken die ze beweert te bestrijden dan op serieuze Bijbelstudie.

Materiaal ter inzage

Via archive.org is het mogelijk om diverse materialen van Riplinger in te zien en kostenloos te downloaden.

Bijvoorbeeld het boek “Greek and Hebrew Study Dangers”

1220 pagina’s vuilspuiterij en zwartmakerij. Deze theorie gaat zo ver, dat mevrouw beweert, dat “Bijbelvertalingen in andere talen uitsluitend dienen te geschieden vanuit de King James Bible”.

Ook wordt in dit boek, wat ook verkrijgbaar is via sv1637.org , betwist dat het Nieuwe Testament in het Grieks tot ons is gekomen.

Heb je dan het lek boven?

Schrift en belijdenis?

februari 5, 2025januari 20, 2025 door Jaap

Belijdenisgeschriften

In het boek “Schrift en belijdenis?” onderzoekt Harold Grevers de gereformeerde belijdenisgeschriften en vergelijkt deze met de Bijbel. Hij stelt de vraag of het gerechtvaardigd is om naast de Bijbel een belijdenis te hebben en of de gereformeerde belijdenisgeschriften volledig in overeenstemming zijn met de Bijbel.

Geschiedenis

Grevers geeft eerst een korte geschiedenis van de Reformatie en het ontstaan van de gereformeerde belijdenisgeschriften. Hij bespreekt de drie sola’s van de Reformatie: alleen door het geloof, alleen door Gods genade en alleen door de Schrift. Hij bespreekt ook de opkomst van de wederdopers en hun invloed op de totstandkoming van de Nederlandse Geloofsbelijdenis.

Niet in overeenstemming

Vervolgens bespreekt Grevers de drie belijdenisgeschriften: de Nederlandse Geloofsbelijdenis, de Dordtse Leerregels en de Heidelbergse Catechismus. Hij onderzoekt verschillende artikelen uit deze geschriften en vergelijkt ze met de Bijbel. Hij concludeert dat er meerdere punten zijn waar de belijdenisgeschriften niet in overeenstemming zijn met de Bijbel.

Grevers bespreekt ook de rol van de kerkenraad en de sacramenten in de gereformeerde traditie. Hij stelt dat de kerkenraad niet in overeenstemming is met de Bijbelse structuur van de gemeente en dat de sacramenten geen genademiddelen zijn.

De uitverkiezing

Ten slotte bespreekt Grevers de leer van de uitverkiezing en verwerping. Hij concludeert dat deze leer niet in overeenstemming is met de Bijbel en dat de Bijbel leert dat God alle mensen wil redden.

De Bijbel alleen

Grevers besluit zijn boek met een oproep om terug te keren naar de Bijbel en de belijdenisgeschriften kritisch te onderzoeken. Hij benadrukt dat de Bijbel het enige onfeilbare richtsnoer is voor het christelijk geloof.

Lees: Schrift en belijdenis? (pdf)

De Saambinder brengt een ander evangelie, wat geen evangelie is

februari 5, 2025januari 20, 2025 door Jaap

Soms word je ongewild kil en genadeloos geconfronteerd met religieus bij- of misschien wel on- geloof. Zo wees mijn vrouw me op het volgende artikel wat te lezen was in ‘De Saambinder’ van j.l. 28-11-2024 op bladzijde 4 en 5. De Saambinder is het weekblad van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland.

“Alsof de Heere alle mensen wil zaligmaken…”

Dikke planken

Ds. zaagt meteen ferme planken van dik hout en zegt:

(…..) de deur lijkt zo wijd open te staan dat het enige wat gedaan moet worden is geloven en komen, alsof de Heere alle mensen wil zalig maken. Jongeren voelen aan dat dit niet klopt, maar weten niet goed hoe een antwoord te geven.

De Schrift zegt:

1 Timotheus 2:

3 Want dat is goed en aangenaam voor God onzen Zaligmaker,
4 Welke wil dat alle mensen zalig worden en tot kennis der waarheid komen.

Over dat ‘aanvoelen dat het niet klopt’:

Spreuken 3:

5 Vertrouw op den HEERE met uw ganse hart, en steun op uw verstand niet.
6 Ken Hem in al uw wegen, en Hij zal uw paden recht maken.

Alles wat wij denken en voelen, inclusief een eventueel ‘onderbuikgevoel’, hóe moeilijk en ingewikkeld dat ook moge lijken, zou ondergeschikt horen te zijn aan wat de Schrift, wat immers Gods geinspireerde Woord is, zegt.

“Maar”, zo is de redenering van ds, “we kunnen niet de Schrift zomaar ter hand nemen en onbevangen tot ons laten komen; we dienen daarbij eigenlijk wél de kanttekeningen als leidraad te nemen.”

De Schrift verstaan

Daar ga je meteen al scheef, met je Sola Scriptura , één van de vijf Sola’s van de Reformatie. Want wat ds. verzuimt ons te vertellen, is dat de kanttekeningen niet door de Bijbelschrijver, maar door het vertaalcommittee van de Statenvertaling zijn toegevoegd, en daarmee niet in de grondtekst van de Schrift zijn opgenomen.

Ds. heeft vrij veel woorden nodig om ons dan te vertellen dat het NIET de Schrift alleen is, die ons de weg tot het Heil leert, maar dat wij de Gereformeerde bril van de Statenvertalers (die van ‘de kanttekenaars’ dus) daarbij op dienen te zetten, omdat wij anders Gods Woord niet recht zouden kunnen verstaan.

De kanttekeningen, de plank misgeslagen

Een paar voorbeelden waar de kanttekeningen de plank misslaan, en dan druk ik het voorzichtig uit:

Johannes 3:16: “Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe.”

De kanttekening benadrukt hier dat “de wereld” niet ieder mens individueel betekent, maar ‘de wereld van de uitverkorenen uit alle volken’. Dus niet de hele mensheid, maar een specifieke groep binnen de mensheid.

1 Timotheüs 2:6 Die Zichzelven gegeven heeft tot een rantsoen voor allen, zijnde de getuigenis te zijner tijd;

De kanttekening hier legt “allen” uit als “allen zonder onderscheid van Joden of Grieken, van aanzienlijken of onaanzienlijken”, maar benadrukt dat het gaat om diegenen die tot geloof komen.

1 Johannes 2:2: “En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden der gehele wereld.”

Ook hier legt de kanttekening “de gehele wereld” uit als ‘de uitverkorenen uit alle volken’, en niet als ieder mens zonder uitzondering.

De kanttekeningen benadrukken dus consequent dat Christus’ offer -slechts en uitsluitend- bedoeld is voor de ‘uitverkorenen’, degenen die tot geloof komen. Dit is in lijn met de gereformeerde leer van de “beperkte verzoening”, die stelt dat Christus uitsluitend gestorven is voor de uitverkorenen, niet voor degenen die God volgens Calvijn, niet volgens de Schrift, zou hebben voorbestemd voor de hel…..

Waarschuwing

Een waarschuwing -mét een paar kanttekeningen- is hier op zijn plaats:

De kanttekeningen zijn mensenwerk. Hoewel de vertalers ongetwijfeld geleerd waren, waren ze zeker niet onfeilbaar. Hun interpretaties zijn gekleurd door hun eigen tijd en theologische opvattingen.

Niet alle kanttekeningen zijn even zwaarwegend. Sommige gaan over details van de taal of de tekst, terwijl andere, voor hen destijds cruciale theologische punten aansnijden. Het is belangrijk om dat onderscheid te zien.

Vergelijk altijd de kanttekeningen met de Bijbeltekst zelf. Laat de kanttekeningen je helpen de Bijbel beter te begrijpen, maar laat ze nooit de Bijbeltekst overrulen. De Bijbeltekst is immers van Godswege ingegeven, (2 Tim.3:16) de kanttekeningen blijven daarentegen feilbaar mensenwerk.

En je mag, je moet zelfs, wel ‘zomaar komen’. Weten hoe? KLIK HIER

Leestip: Schrift en belijdenis? (pdf)