Genade

Duidelijkheid over de Wet

door

Het wettig gebruik der Wet

De Wet, in de volksmond door leken “De tien Geboden” genoemd, is tot op de dag van vandaag een heet hangijzer onder Christenen. Onder het mom van ‘duidelijkheid scheppen’ wordt er doorgaans meer verwarring gezaaid.  Als het even tegenzit krijg je dan een verhandeling te horen dat deze onverkort van kracht is. Maar hoe zit het nou echt?

Begin vorige eeuw schreef ds. Harry Bultema er een lijvig boekwerk over, wat nog vrij recent hertaald en opnieuw is uitgegeven door Stichting Vlichthus. Vanwege het grote belang en blijvende waarde van deze informatie hebben we het opgenomen in onze bibliotheek.

Klik afbeelding om boek (pdf) te downloaden

“Staat dan in de vrijheid, met welke ons Christus vrijgemaakt heeft en wordt niet wederom met het juk der dienstbaarheid bevangen”. Na vier hoofdstukken horen we Paulus in Galaten 5 : 1 bijna in het echt met verheven stem uitroepen: Stáát dan in de vrijheid – in de genade – van Christus! Keer niet terug tot een leven onder de wet! Het is helaas zo vaak nodig dat Paulus deze basiswaarheid van het Evangelie krachtig verkondigt.

Leven uit Genade of uit de wet?
Hoe is het toch mogelijk dat er in deze hele bedeling zo vaak gewezen moet worden op leven uit alleen Genade? Waarom wil men terug naar een leven onder een wet – of een deel daarvan – die notabene ooit alleen aan Israël als volk gegeven werd en ook weer opgeheven werd? En waarom accepteert men niet dat de wet wel goed is, maar dat het “vlees” nooit de wet kan houden? Waarom gelooft men niet de Schrift? Die stelt namelijk dat een wedergeborene ín Christus een nieuwe schepping is. En dat hij daarmee dood is in het vlees en dus ook dood voor de wet?
Waarom probeert men toch telkens weer wet en Genade aan elkaar te verbinden, terwijl Gods Woord deze gedachte volledig verwerpt? Als gelovige in Hem leven wij niet meer onder welke wet of regel dan ook. Die kerken, gemeenten, leiders of individuen zo vaak trachten op te leggen. Leef daarom vanuit de vrijheid van Christus!
Predikant Harry Bultema
De schrijver van “Het wettig gebruik der wet” is predikant Harry Bultema (1894 – 1952). Hij hield zijn gehoor jarenlang voor dat de wet een “regel der dankbaarheid” voor de verlosten is. Na tot inkeer gekomen te zijn, zei hij: “…. dat ik thans in de heilige overtuiging sta dat noch de wet van Mozes in haar geheel, noch de wet der tien geboden in het bijzonder, de regel der dankbaarheid voor de gelovigen is. Van deze overtuiging mag ik niet zwijgen. Maar wens ik met tedere liefde en vrijmoedigheid rekenschap te geven.” Hij doet dat vervolgens op een bijzondere treffende wijze, die wij graag via deze uitgave aan u doorgeven.

 

Rapture

door

It may be at morn, when the day is awaking,

When sunlight thro’ darkness and shadow is breaking.

That Jesus will come in, the fullness of glory,

To receive from the world “His own”

–

It may be at midday, it may be at twilight, It may be perchance,

that the blackness of midnight will burst into light

in the blaze of His glory.

When Jesus receives “His own.”

–

While its hosts cry Hosanna, from heaven descending

With glorified saints and the angels attending,

With grace on His brow, like a halo of glory.

Will Jesus receive “His own.”

–

Oh, joy! Oh, delight! should we go without dying;

” No sickness, no sadness, no dread, and no crying;

Caught up thro’ the clouds, with our Lord, into glory,

When Jesus receives “His own.”

–

Het lijden van de Here Jezus Christus

door

Rond deze tijd van het jaar staan Christenen stil bij de gevangenneming, het lijden, de dood, en als het enigszins meezit, ook de opstanding van Jezus Christus. Dat laatste zet ik er nadrukkelijk bij, omdat het verhaal van het tv evenement genaamd de Passion bijvoorbeeld, steevast eindigt bij de kruisiging en dood van Jezus. Waar het verhaal beslist niet compleet mee is.

What does Jesus' resurrection mean to you? | Opinions | capjournal.com

Opmerkelijk is dat het lijden van Jezus doorgaans versmald wordt tot de laatste uren van Zijn aardse omwandeling; de gevangenneming in de hof van Gethsemané, de geseling, de gang naar Golgotha en de kruisiging. Dat wordt dan Zijn offer genoemd. Nu wil ik van het onmenselijke karakter van Zijn kruisdood uiteraard niks af doen. Talloze schrijvers en sprekers vertellen in detail hoe gruwelijk en zwaar dat moet zijn geweest. En dan zeker voor Iemand Die, zonder zonde, volmaakt, uit de hemel kwam.

En ja, Hij die zonder zonde was, voor ons tot zonde gemaakt, was ook de enige die dat KON doen, plaatsvervangend voor u en mij het oordeel over de zonde dragen en sterven. God voorzag zo in een perfect, volmaakt offerlam.

Wat mij in toenemende mate bezighoudt is de gedachte dat de hele levenswandel van de Zoon van God hier op aarde een lijdensweg moet zijn geweest. De Bijbel zegt over de menswording van de Here Jezus ondermeer dit:

Filippenzen 2: 5 Want dat gevoelen zij in u, hetwelk ook in Christus Jezus was,
6 Die in de gestaltenis Gods zijnde, geen roof geacht heeft Gode evengelijk te zijn,
7 Maar heeft Zichzelven vernietigd, de gestaltenis eens dienstknechts aangenomen hebbende, en is den mensen gelijk geworden;
8 En in gedaante gevonden als een mens, heeft Hij Zichzelven vernederd, gehoorzaam geworden zijnde tot den dood, ja, den dood des kruises.

‘Heeft Zichzelf vernietigd (lett. ‘ontledigd’, teniet gemaakt), de gestalte van een dienstknecht aangenomen, en is de mensen gelijk geworden. Voor iemand van zulke hoge, volmaakte, hemelse komaf om het maar eufemistisch uit te drukken, moet alleen dát al een lijdensweg zijn geweest. En dan daarna de uiterste consequentie: Heeft Zichzelf vernederd, gehoorzaam geworden tot de dood, ja de kruisdood….

Over die gehoorzaamheid staat ook het volgende

Hebreeën 5: 7 Die in de dagen Zijns vleses, gebeden en smekingen tot Dengene Die Hem uit den dood kon verlossen, met sterke roeping en tranen geofferd hebbende, en verhoord zijnde uit de vreze,
8 Hoewel Hij de Zoon was, (nochtans) gehoorzaamheid geleerd heeft uit hetgeen Hij heeft geleden;
9 En geheiligd zijnde, is Hij allen die Hem gehoorzaam zijn, een Oorzaak der eeuwige zaligheid geworden;

Heeft gehoorzaamheid geleerd uit hetgeen Hij geleden heeft….

Waarom dat nodig was vinden we hier

Hebreeën 2:14 Overmits dan de kinderen des vleses en bloeds deelachtig zijn, zo is Hij ook desgelijks derzelve deelachtig geworden, opdat Hij door den dood tenietdoen zou dengene die het geweld des doods had, dat is den duivel,
15 En verlossen zou al degenen die met vreze des doods door al hun leven der dienstbaarheid onderworpen waren.
16 Want waarlijk, Hij neemt de engelen niet aan, maar Hij neemt het zaad Abrahams aan;
17 Waarom Hij in alles den broederen moest gelijk worden, opdat Hij een barmhartig en een getrouw Hogepriester zou zijn in de dingen die bij God te doen waren, om de zonden des volks te verzoenen.
18 Want in hetgeen Hij Zelf verzocht zijnde geleden heeft, kan Hij dengenen die verzocht worden, te hulp komen.

Het was dus noodzakelijk dat Hij mens werd, verzocht zou worden, zou lijden en sterven om ons, ellendige zondaren tegemoet te kunnen komen. Hij is overal doorheen gegaan, voor ons…..alle ongeloof, afwijzing, tegenspraak, lastering, bespotting, en uiteindelijk die gruwelijke kruisdood…

Voor ons.

Daarom durf ik de stelling aan, dat Zijn hele leven een lijdensweg is geweest, een opoffering. Hij, uiteindelijk voor ons gestorven. Niet maar voor onze zonden, maar zelfs in onze plaats.

Zoals eerder gezegd is het verhaal hier niet mee af. Want was Hij niet opgestaan, dan was ons geloof tevergeefs, en waren wij nog in onze zonden, zegt de apostel Paulus onomwonden:

1 Korinthe 15: 13 En indien er geen opstanding der doden is, zo is Christus ook niet opgewekt.
14 En indien Christus niet opgewekt is, zo is dan onze prediking ijdel, en ijdel is ook uw geloof;
15 En zo worden wij ook bevonden valse getuigen Gods; want wij hebben van God getuigd, dat Hij Christus opgewekt heeft, Dien Hij niet heeft opgewekt, zo namelijk de doden niet opgewekt worden.
16 Want indien de doden niet opgewekt worden, zo is ook Christus niet opgewekt.
17 En indien Christus niet opgewekt is, zo is uw geloof tevergeefs, zo zijt gij nog in uw zonden.
18 Zo zijn dan ook verloren die in Christus ontslapen zijn.

De hele Schrift getuigt er echter van dat God zou omkijken naar de mens, en beloofde meteen ná de zondeval in Genesis dat er een Verlosser zou komen. En God heeft zoals altijd Zijn belofte gehouden.

Ik wens iedereen die dit leest alvast een opgewekt en daarom vrolijk Pasen!

Over heilige koeien en kerkbezoek

door

Vertaald uit het Engels.

Heilige koe =iets heiligs, waar je niet aan mag komen, boven alle kritiek verheven. In beton gegoten als het ware, onaantastbaar.

Onder veel Christenen bestaan er “heilige koe Bijbelteksten”. Hebreeën 10:25 is daar een van.
Daar staat:

“En laat ons onze onderlinge bijeenkomst niet nalaten, gelijk sommigen de gewoonte hebben, maar elkander vermanen; en dat zoveel te meer, als gij ziet dat de dag nadert.”

Dit vers wordt door nagenoeg elke kerk en elke voorganger of oudste misbruikt om er op te hameren “dat we toch vooral trouw elke zondag de kerk, danwel de samenkomst, moeten (blijven) bezoeken.”(redactie: regelmatig komt het betalen van “tienden” ook ergens in het verhaal voor). Sommigen leggen dan het tweede gedeelte van het vers zo uit dat hoe dichterbij in de week de zondag komt , des te meer we elkaar zouden moeten aansporen om de kerk te bezoeken. De meeste Bijbelleraren durven het naar mijn inzicht niet aan om deze heilige koe aan te raken, en wagen zich om die reden niet aan een eerlijke en onbevooroordeelde uitleg van dit vers.

Ik begrijp wel een beetje waar dat vandaan komt. Ik had jaren terug al door welke waarheid Hebreeën 10:25 ons wil leren. Maar ik koos ervoor het te negeren, en probeerde mezelf wijs te maken dat ik het verkeerd zag. Vrijwel iedereen zegt immers, ondanks dat het Grieks iets anders aantoont, dat we kerkgang vooral niet achterwege moeten laten. En aangezien er geen ander Schriftgedeelte te vinden is wat ook maar een beetje als bewijs zou moeten dienen, is het best tricky om deze heilige koe te slachten.

In mijn achterhoofd heb ik eigenlijk al die tijd geweten dat dit gedeelte helemaal niet over kerkgang gaat. Dit vers bespreekt iets heel anders, en dat wordt mede duidelijk uit het verband waar het in staat. Ik hoop dat dit artikel ertoe bijdraagt dat anderen dit ook gaan zien.


De verzen 23 en 24
Mijn bedoeling is om een eerlijke uitleg te geven van dit vers. Ik zou je willen aanmoedigen om heel hoofdstuk 10 aandachtig te lezen. Ik begin hier met vers 23.

23 Laat ons de onwankelbare belijdenis der hoop vasthouden (want Die het beloofd heeft, is getrouw).

het Griekse woord voor “hoop” is “elpidos”, en het wordt overal ook zo vertaald. Dus het gaat hier over “de onwankelbare hoop vasthouden”. Onze trouwe God heeft het immers beloofd. Wat is deze hoop?
We kunnen van alles hopen. De Schrift echter, verwijst vaak naar onze hoop op de opstanding der doden, en onze verheerlijking bij de komst van onze Here Jezus Christus. In Handelingen 23:6 schrijft Paulus over

“de hoop en opstanding der doden”.

En in Handelingen 24:15 zegt hij dat hij “hoopt op God, die de Farizeeen ook hebben, dat er een opstanding der doden zijn zal, voor zowel rechtvaardigen als onrechtvaardigen.” Naar deze hoop verwijst hij ook in Handelingen 26:26 en 28:20. In Romeinen 5:2 noemt hij:

“de hoop der heerlijkheid Gods.”

Dit verwijst niet naar Gods heerlijkheid als zodanig, maar naar iets wat we hopen voor de toekomst. Dit verwijst naar de hoop op de heerlijkheid die God ons zal geven (zie Efeze 1:18).
Dat is ook waar Paulus in Romeinen 8:19-25 over schrijft:

19 Want het schepsel, als met opgestoken hoofde, verwacht de openbaring der kinderen Gods.
20 Want het schepsel is der ijdelheid onderworpen, niet gewillig, maar om diens wil die het der ijdelheid onderworpen heeft;
21 Op hope dat ook het schepsel zelf zal vrijgemaakt worden van de dienstbaarheid der verderfenis, tot de vrijheid der heerlijkheid der kinderen Gods.
22 Want wij weten dat het ganse schepsel tezamen zucht en tezamen als in barensnood is tot nu toe.
23 En niet alleen dit, maar ook wij zelven, die de eerstelingen des Geestes hebben, wij ook zelven, zeg ik, zuchten in onszelven, verwachtende de aanneming tot kinderen, namelijk de verlossing onzes lichaams.
24 Want wij zijn in hope zalig geworden. De hoop nu die gezien wordt, is geen hoop; want hetgeen iemand ziet, waarom zal hij het ook hopen?
25 Maar indien wij hopen hetgeen wij niet zien, zo verwachten wij het met lijdzaamheid.

Ik zou nog veel meer Schriftgedeelten aan kunnen halen, maar ik volsta er met twee. In 1 Thessalonicenzen 4:13-14 verwijst Paulus opnieuw naar de opstanding tijdens de komst van Christus als onze hoop:

13 Doch, broeders, ik wil niet dat gij onwetende zijt van degenen die ontslapen zijn, opdat gij niet bedroefd zijt gelijk als de anderen, die geen hoop hebben.
14 Want indien wij geloven dat Jezus gestorven is en opgestaan, alzo zal ook God degenen die ontslapen zijn in Jezus, wederbrengen met Hem.

In Titus 2:13 zegt Paulus :

Verwachtende de zalige hoop en verschijning der heerlijkheid van den groten God en onzen Zaligmaker Jezus Christus;

Terug naar Hebreeen 10:24 waar staat:

En laat ons op elkander acht nemen, tot opscherping der liefde en der goede werken;

in de context, vanwege onze hoop op de heerlijkheid van de opstanding bij de komst van Christus, zouden we elkaar aanmoedigen tot liefde en goede werken.

Episunagōgē
Hebreeën 10:25 zegt dat we onze onderlinge bijeenkomst niet moeten nalaten. Onderlinge bijeenkomst is de vertaling van het Griekse woord Episunagōgē. Het woord komt ook voor op één andere plaats, in 2 Thessalonicenzen 2:1-2 waar het vertaald is als “onze toevergadering tot Hem”

1 EN wij bidden u, broeders, door de toekomst van onzen Heere Jezus Christus en onze toevergadering tot Hem,
2 Dat gij niet haastelijk bewogen wordt van verstand, of verschrikt, noch door geest, noch door woord, noch door zendbrief als van ons geschreven, alsof de dag van Christus aanstaande ware.

Er bestaat ook een werkwoordsvorm van, namelijk “episunagō. “Dat komt een aantal malen voor. Laten we er naar kijken.

Matt. 23:37 Jeruzalem, Jeruzalem, gij die de profeten doodt, en stenigt die tot u gezonden zijn, hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen bijeenvergaderen, gelijkerwijs een hen haar kiekens bijeenvergadert onder de vleugelen, en gijlieden hebt niet gewild.

Een parallelvers is Lukas 13:34. “Bijeenvergaderen” is de vertaling van episunagō. De Here Jezus gebruikt de manier waarop een hen haar kuikens bijelkaar verzamelt als voorbeeld hoe Hij de kinderen van Jeruzalem bij elkaar wil verzamelen. Episunagō wordt hier gebruikt voor een bijeenverzameling met en bij Christus.

Math.24:30-31 30 En alsdan zal in den hemel verschijnen het teken van den Zoon des mensen; en dan zullen al de geslachten der aarde wenen en zullen den Zoon des mensen zien, komende op de wolken des hemels met grote kracht en heerlijkheid.
31 En Hij zal Zijn engelen uitzenden met een bazuin van groot geluid, en zij zullen Zijn uitverkorenen bijeenvergaderen uit de vier winden, van het ene uiterste der hemelen tot het andere uiterste derzelve.

“Zij zullen bijeenvergaderen is de vertaling van episunagō. Wederom een duidelijke verwijzing naar een bijeenverzameling met en bij Christus.

Markus 1:33 En de gehele stad was bijeenvergaderd omtrent de deur.

“Bijeenvergaderd is de vertaling van episunagō. De Here Jezus was in een huis waar Hij zieken genas. En de stad verzamelde zich bij de deur van het huis. Hoewel een relatief kleine manifestatie van een dergelijke bijeenkomst, is dit wederom een bijeenvergadering met en bij Christus.

Lukas 12:1 DAARENTUSSEN als vele duizenden der schare bijeenvergaderd waren, zodat zij elkander vertraden, begon Hij te zeggen tot Zijn discipelen: Vooreerst wacht uzelven voor den zuurdesem der farizeeën, welke is geveinsdheid.

“Als zij bijeenvergaderd waren” is de vertaling van episunagō. Dit vers spreekt over een grote menigte, bijeenverzameld bij Christus.
Op elke plaats waar episunagō voorkomt, verwijst het naar een verzameling bij/ tot Christus. Op één enkele andere plaats wordt het woord gebruikt voor de grote bijeenverzameling bij Christus, op de dag van Zijn komst en onze opstanding. Wanneer we zien dat episunagō gebruikt wordt in Hebreeën 10:25, zou het bij ons moeten gaan dagen dat het daar dan waarschijnlijk toch niet gaat over de zondagse kerkgang (of elke willekeurige andere dag van de week) maar over iets veel groters. Klopt dat met de context? Laten we kijken.

De dag nadert
Het vers zegt: “En laat ons onze onderlinge bijeenkomst niet nalaten, gelijk sommigen de gewoonte hebben, maar elkander vermanen; en dat zoveel te meer, als gij ziet dat de dag nadert.” Merk op, dat in plaats van na te laten, we elkaar zouden vermanen (of: vertroosten, bemoedigen) en des te meer als we zien dat de dag nadert. Welke dag?
Iets verderop in het hoofdstuk lezen we in de verzen 35-37

35 Werpt dan uw vrijmoedigheid niet weg, welke een grote vergelding des loons heeft.
36 Want gij hebt lijdzaamheid van node, opdat gij, den wil Gods gedaan hebbende, de beloftenis moogt wegdragen.
37 Want: Nog een zeer weinig tijds, en Hij Die te komen staat, zal komen en niet vertoeven;

“Hij die te komen staat” is zonder enige twijfel een verwijzing naar de Here Jezus Christus. We hebben geduld nodig (vers 36) om op die dag te wachten, de dag van Zijn komst. Blijkbaar konden sommigen dat geduld niet opbrengen, en vergaten of verloren de hoop op onze bijeenverzameling bij Christus bij Zijn komst.
Het bewijs van zowel de context als het belichte vers is zwaarwegend. Het leidt ons duidelijk naar de conclusie dat Hebreeën 10:25 zegt dat we de hoop van onze bijeenverzameling bij Christus niet moeten vergeten of verliezen, zoals sommigen wel deden. Integendeel: we zouden elkaar vermanen c.q bemoedigen met deze hoop, en dat des te meer omdat we de dag van Zijn komst zien naderen.

De verzen 26 en 27 geven de denkbeeldige omstandigheid als we dit nalaten:

26 Want zo wij willens zondigen, nadat wij de kennis der waarheid ontvangen hebben, zo blijft er geen slachtoffer meer over vo or de zonden,
27 Maar een schrikkelijke verwachting des oordeels, en hitte des vuurs, dat de tegenstanders zal verslinden.

Anders gezegd: dit nalaten is verliezen en vergeten waar onze verlossing naar verwijst: het negeren van de waarheid en willens zondigen…. Iedereen die zich hier schuldig aan maakt, komt onder de veroordeling en het noodlot van de tegenstanders. Maar vergeet niet: dit is een denkbeeldig voorbeeld. Vers 39 zegt ook:

39 Maar wij zijn niet van degenen die zich onttrekken ten verderve, maar van degenen die geloven tot behoudenis der ziel.

God Zelf zorgt ervoor dat gelovigen volharden zodat zij hun hoop niet zullen vergeten of verliezen.

Hebreeën 10:25 is en wordt misbruikt om te proberen het gelovige volk ervan te doordringen dat zij het kerkbezoek niet moeten nalaten. Eigenlijk is dit het enige gedeelte wat in de verte half als bewijs zou kunnen dienen. Maar dat is gewoon een verkeerd gebruik. Zowel het Grieks, áls de context ondersteunen die uitleg simpelweg niet. En waar we de echte betekenis in ogenschouw nemen, valt de les over kerkgang in duizend stukken kapot op de grond.

De waarheid is dat de ekklesia (verkeerd vertaald als “kerk” in veel bijbels) ; niet iets is waar we NAARTOE GAAN; het is wat we ZIJN. Als Christenen KUNNEN we onze bijeenkomst eenvoudigweg niet nalaten omdat we ALTIJD voor Gods aangezicht verzameld zijn. Wij ZIJN de vergadering, de gemeente, de “uit-geroepenen” van Christus.

Ekklesia betekent letterlijk vertaald “de uit-geroepenen”, door de Grieken destijds gebruikt om de mensen aan te duiden die uit de bevolking geroepen waren om leden van een volksvertegenwoordiging te zijn.
De Bijbel spreekt zeker ook over de ekklesia in een plaatselijke setting in een stad (kata) over huizen of families, en als samenkomen (=sunerchomai lett.) Maar er wordt nooit over gesproken als iets buiten ons, waar we naartoe gaan. Ook wordt plaatselijk samenkomen nergens opgelegd alsof het een plicht of voorwaarde zou zijn.

Samengevat vertelt Hebreeën 10:25 ons om de belofte en de gezegende hoop niet te verliezen, vergeten of nalaten (vers 23 en Titus 2:13) van onze toevergadering tot Christus bij Zijn komst (2 Thess 2:1) zoals sommigen de gewoonte hebben. Vanouds geloofden de Sadduceeën niet in de opstanding (zie Matt. 22:23)

Vandaag de dag zijn er velen die zichzelf Christen noemen, zoals vrijzinnige of liberale theologen, en preteristen, die niet geloven in een letterlijke en toekomstige wederkomst van de Here Jezus Christus en de opstanding van de doden. Ook anderen die ooit Christenen werden genoemd hebben hun hoop verlaten onder het credo “Mijn heer vertoeft te komen” (Matt.24:48) en “de opstanding is al gebeurd” (2Tim.2:18). Beide zijn ernstige vergissingen.

Hebreeën 10:25 leert ons dat we, in plaats van de belofte en de hoop te verliezen, we elkaar moeten be- en aanmoedigen, des te meer daar we de dag van Zijn komst dichterbij zien komen.

lees ook:

De samenkomst niet nalaten…wélke samenkomst?

Kanker #3 Gamma Knife

door

Er is veel gebeurd in de afgelopen weken. De vergelijking met een achtbaan is al vele malen in me opgekomen.

Vorige week belde Pa in tranen. Op een nieuwe MRI scan was gebleken dat er veel meer afwijkingen waren geconstateerd dan op de vorige scan naar boven was gekomen. Het behandelplan wat opgesteld was werd ‘on hold’ gezet. De radioloog van het ziekenhuis gaf aan dat zij geen mogelijkheden zagen om  te behandelen. Wel zou er geprobeerd worden om elders een behandelingsmogelijkheid te vinden. En die kwam al heel snel.

We moesten naar Tilburg afgelopen maandag. Daar worden  geavanceerde behandelingsmethoden gebruikt om uitzaaingen in de hersenen aan te pakken, door middel van de Gamma Knife methode. Een toestel die wel in staat is om een hoeveelheid tumoren achter elkaar aan te pakken.

Dat was hard nodig ook, er was sprake van “20 of meer metastasen”. Dat werd ons meegedeeld tijdens de intake. Het was een lange dag, met veel wachten en onzekerheid. Het was ook nog de vraag of Pa deze behandeling kreeg, er moest namelijk geloot worden. Een computer zou bepalen of hij in aamerking  ging komen. Dat heeft te maken met een langlopend onderzoek, in samenwerking met een universiteit. Een onderzoek naar cognitieve vermogens van mensen met meerdere uitzaaiingen. Het enige alternatief zou dan een algehele bestraling van het hoofd zijn. Met meer kans op het beschadigen van gezond weefsel. Na lang wachten kwam de arts met het verlossende woord: Pa was ingeloot 😉 We kregen informatie over hoe en wat, en aansluitend een rondleiding op de behandelafdeling.

Woensdag was het zover. Heel vroeg aanwezig op het Gamma Knife Center. Pa werd letterlijk geframed;  kreeg een frame op zijn hoofd, waarmee hij aan de machine vast gemaakt zou worden om heel exact te kunnen bepalen waar de ellende zat, en daarna te kunnen bestralen En na de MRI scan en heel lang wachten kwam de arts met het bestralingsplan. 280 minuten zou het gaan duren om de 25 (!!!) afwijkingen aan te pakken.

Aldus gebeurde. Pa heeft het heel goed doorstaan. Hij was wel gesloopt nadien. Over 6 weken terug op controle om te zien hoe effectief de bestraling geweest is.

Ik heb hem naar huis gebracht en ben naar huis gereden met een hoofd vol indrukken en geadchten die alle kanten op vlogen. Moe maar heel dankbaar dat er eindelijk iets gebeurd was.

Er is nog  veel meer wat ik zou kunnen noemen maar dan zou het een lang verhaal worden.

Het wordt zeker vervolgd, want nu gaan de longen aangepakt worden met immuuntherapie.

Een korte uitleg over de methode:

Kanker #2

door

De titel is misschien wat cru, maar dat is dan niet anders. We zijn inmiddels wat meer aan de weet gekomen. De longkanker van pa is uitgezaaid naar de hersenen, zo hebben we gisteren vernomen. Menselijk gesproken lijkt het op een horror scenario. Ik voel me momenteel ook wat uit het veld geslagen. Maar wanhoop is er niet bij, omdat pa ook heel goed weet Wie er echt over leven en dood gaat. Er gaan nog onderzoeken volgen, er staat nog e.e.a. open qua behandelingsmogelijkheden, die vanwege “fase4” gericht zullen zijn op tijdwinst.

Ik wil ook in deze verdrietige situatie omhoog blijven kijken, dáár komt onze hulp vandaan. De rust die ik midden in de storm ervaar is van onze Heer en Heiland gegeven. De wetenschap dat Hij erbij is maakt het allemaal dragelijk.

Ik hoop de draad hier desalniettemin weer op te pakken, want er is nog genoeg te zeggen, over van alles en nog wat. De wereld staat ondertussen niet stil.

Wordt wederom vervolgd. De reakties hebben me trouwens ook erg goed gedaan. Bedankt daarvoor!

Kanker…..

door

Dat hoor je nog weleens als stopwoord gebruikt worden. Maar in mijn geval is het mijn pa die er vandaag mee gediagnosticeerd is. Longkanker welteverstaan.

Welke variant, en welk stadium moet vervolgonderzoek uitwijzen. Morgen weer een scan. Volgende week meer onderzoeken.

Tevens een van de redenen waarom er weinig gebeurt op deze site. Er gaat nogal wat tijd en energie inzitten als je iets dergelijks ziet aankomen.

Niet wanhopig of moedeloos, wel uit het veld geslagen. Maar we blijven het zoals altijd allemaal van onze Heer verwachten. We hebben geen andere opties.

Over huidskleur, kleur van de ogen en het lot van de boeren in zuid Afrika

door

Het bekijken van video’s als deze is bepaald geen aangename bezigheid. Voor wie slecht tegen gruwelijke beelden kan is het niet aan te bevelen.
Ook zonder te kijken is de realiteit vandaag de dag al keihard.
Ik plaats deze toch omdat er meer aandacht moet komen voor het lot van blanke zuid-Afrikanen, met name de boeren die te lijden hebben van bedreigingen in het gunstigste geval, maar in een slechter geval roof , marteling, en moord.

Terwijl die boeren dus wel gewoon afrikanen zijn. Geboren en getogen, misschien wel van de tiende generatie, wie zal het zeggen?

De huidskleur van een mens zou net zo veel moeten betekenen als de kleur van de ogen

ontleend aan “War” door Bob Marley

 

A short documentary on the December 2010 murders of Attie (40), Wilna (36) and little Wilmien Potgieter (2) in the vicinity of Lindley.

’n Kort dokumentêr bekendgestel oor die moord op Attie (40), Wilna (36) en klein Wilmien Potgieter (2) naby Lindley in Desember 2010.

Dat racisme geen huidskleur heeft, behoeft geen betoog.
Opmerkelijk genoeg heerst de zieke overtuiging dat alleen “witte mensen” racisten kunnen zijn.
Ik begrijp niets van de woede die de hashtag #allivesmatter losmaakt bij bepaalde niet nader benoemde mensen.
God maakt geen onderscheid, en daar gaat het me maar om. Daarom zouden wij dat zeker niet moeten doen, en dus niet mee surfen op de golven van haat.

Heb genade voor elkaar!

Het zondeprobleem

door

Strijden tegen de zonde….

Dat wordt bij gelegenheid gepreekt wat christenen zonder ophouden zouden moeten doen op grond van deze tekst:

Gij hebt nog tot den bloede toe niet tegengestaan, strijdende tegen de zonde – Hebreeën 12:4

Het is sowieso verkeerd om één tekst uit zijn verband te halen, en daar een hele leerstelling van te maken. Eén tekst verabsoluteren en alles wat de Schrift verder over het onderwerp zegt negeren is geen eerlijke benadering van de Bijbel, en het risico om al doende op een dwaalweg terecht te komen is levensgroot aanwezig

Alles wat je aandacht geeft groeit. Probeer bijvoorbeeld maar eens een paar minuten, op je allerbest, niét te denken aan bruine beren…..

Als je je leven denkt te moeten vullen met strijden tegen de zonde, zal de zonde je leven beheersen. Dat kan niet de bedoeling zijn, en is het ook niet.

Paulus zegt bijvoorbeeld:

Alzo ook gijlieden, houdt het daarvoor, dat gij wel der zonde dood zijt, maar Gode levend zijt in Christus Jezus, onzen Heere. – Romeinen 6:11

en in vers 14:

Want de zonde zal over u niet heersen; want gij zijt niet onder de wet, maar onder de genade.

Alles wat nodig is om God te kunnen dienen is al lang door Hem in voorzien:

 Die ons ook bekwaam gemaakt heeft om te zijn dienaars des Nieuwen Testaments, niet der letter, maar des Geestes; want de letter doodt, maar de Geest maakt levend. 2 Korinthe 3:6

Hebt u last van een bezwaard geweten vanwege uw zondige neigingen en gevoelens, schuldgevoel, gevoel van onwaardig zijn etc. etc. ( u bent beslist niet de enige…) dan heb ik goed nieuws: Het zondeprobleem IS opgelost. Eens en voor altijd. Uw zonden zijn vergeven. Al uw zonden. Niet onze vergeefse strijd telt, niet ons schuldbesef en ons zuchten daarover, geloof telt. Geloof in het volbrachte Verlossingswerk van de Here Jezus Christus.

Zo laat ons toegaan met een waarachtig hart, in volle verzekerdheid des geloofs, onze harten gereinigd zijnde van de kwade consciëntie (=geweten), en het lichaam gewassen zijnde met rein water. Hebreeën 10:22

Geprikkeld door deze voorzet?

Dan heb ik de volgende Bijbelstudies in de aanbieding:

Strijden tegen de zonde

Het zondeprobleem

Bent u ook religieus?

door

Bent u ook religieus? Houdt u zich ook netjes aan allerlei voorschriften? Mag ik dan eens vragen: wat is er in uw hart? Of valt u ook in de categorie:”Witgepleisterde graven?”, “Gij geveinsden”?

Weet u wat het tegenovergestelde van wet is? Weet u wat genade doet? Genade maakt de mens nederig. Wet maakt hem hoogmoedig. Genade maakt de mens dankbaar. Genade brengt de mens respect bij voor anderen. Genade brengt een mens die normen en waarden die men ons vanuit Den Haag niet kan geven, want daar kan men alleen maar wet maken.

En wat God u aanreikt is genade. De blijde boodschap dat God via de Here Jezus Christus de zonde der wereld heeft weggedragen aan het kruis van Golgotha en dat is volgens de hoogste Rechter, dat is God Zelf uiteraard, uw zonden zijn weggedaan. Voor Hem tellen ze niet meer.

Indien Een voor allen gestorven is, zegt mijn Bijbel, zijn allen gestorven. En de bedoeling is dat waar dat zonden probleem door God Zelf is opgelost, wij vervolgens van Hem zouden aanvaarden, zouden aannemen, zouden geloven, die zaligmakende genade die verschenen is aan alle mensen. Want de genadegift Gods is eeuwig leven. Dát is wat God je geven wil.

Lees ook:

Alleen geloof