Een aantal tweets van Jan Bonte aan elkaar geplakt door de threadreaderapp
Voor alle vaccinatiefanatici nog een kleine waarschuwing:
#coronavirus #vaccinatiedwang #Coronapas
“Be careful what to wish for”
Een gedachtenexperiment:
Stel, u bent een leuke jonge vrouw van 28 jaar oud, u heeft een leuke knul ontmoet, en na twee jaar denkt u:”Het moest er maar eens van komen, we willen een kindje.”
Na een paar weken oefenen, jawel: twee streepjes op de zwangerschapstest. U en de leuke knul zijn helemaal in de wolken, en u zweeft als het ware naar de verloskundige.
De verloskundige maakt een echo en zowaar: daar dartelt een heel klein vlindertje in een hele grote zee.
De verloskundige feliciteert u, vult op de computer een aantal gegevens in, en zegt aan het einde van het gesprek:
“U moet nog wel even een quadruple test laten doen”.
U zit nog gelukzalig naar het 3D-echoplaatje te kijken, u hoort maar half wat ze zegt, dus u vraagt nog even snel:
“Wat is eigenlijk een quadruple test?”
De verloskundige antwoordt:”Dat is een test bestaande uit vier onderdelen. Over een week of zes neem ik wat bloed af…”
“…en over tien weken maak ik een echo, en meet ik de nekplooi.”
U bent inmiddels wat beter bij de les, en u vraagt:”Maar waar is die test voor nodig dan?”
De verloskundige vervolgt:”Met die test kunnen we de kans berekenen dat uw kindje het syndroom van Down heeft.”
“En als uit die test blijkt dat die kans groter is dan 0,5% dan moet u een vlokkentest of vruchtwaterpunctie laten doen.”
U denkt:”Dat wil ik helemaal niet, ik wil gewoon kunnen genieten van de zwangerschap…”
“…en ongeacht of ik nu wel of niet een kindje met Down krijg, ik wil het houden.” Dat zegt u dan ook tegen haar.
De verloskundige kijkt u licht verwijtend en hoofdschuddend aan en zegt:”Natuurlijk mag u die test weigeren, ik kan u niet dwingen die test te ondergaan”.
“En de overheid wil u niet dwingen: mensen moeten de keus hebben om wel of niet deel te nemen aan deze screening op het syndroom van Down. Nogmaals; deelname is volledig vrijwillig”.
“Maar u moet zich wel realiseren dat uw keuze consequenties heeft: als u niet meedoet aan deze screening, en u blijkt alsnog zwanger te zijn van een kindje met het syndroom van Down, heeft hij of zij geen recht op medische zorg.”
“Ook dient u zelf de kosten voor verzorging en woonruimte zelf te dragen. Er is voor haar of hem geen plaats in de door de staat gefinancierde opvang.”
Ze kijkt u nog eens moederlijk aan en zegt:”Keuzes hebben nu eenmaal consequenties.”
U bent een beetje in de war, en er gaan allerlei vragen en toekomstscenario’s door uw hoofd.
U vraagt: “En als blijkt dat ik een risico hoger dan half procent heb op de screeningstest, en ik laat een vlokkentest of vruchtwaterpunctie doen…”
“…en die wijst uit dat ik een kindje met Down heb, en ik wil het houden, wat gebeurt er dan?
De verpleegkundige zwijgt even en zegt:”Als u dan een abortus laat uitvoeren, krijgt u korting op uw ziektekostenverzekering…”
Ze gaat verder: “Als u dat niet doet, geldt hetzelfde als voor de screening: u draait dan zelf voor de kosten op, zowel voor de medische zorg, als ook voor de overige kosten. Nogmaals, de overheid dwingt u niet, maar u kunt de consequenties van uw keuzes…”
“…niet op ander mensen afwentelen.”
” U moet zich namelijk realiseren dat mensen met Down ongeveer 600 miljoen euro per jaar kosten: de overheid vindt die kosten onaanvaardbaar, en wil de capaciteit voor de zorg voor deze mensen terugdringen.”
U kijkt haar verbijsterd aan. Het duurt even, maar dan vraagt u:”Wat is eigenlijk de kans dat ik een miskraam krijg door de vlokkentest of vruchtwaterpunctie?”
De verloskundig geeft antwoord:
“Bij een vruchtwaterpunctie is dat ongeveer een 0,5%, en bij een vlokkentest 1 à 2%.”
Ze vervolgt wederom: “De overheid vindt dat een aanvaardbaar risico, en vindt dat u dat risico moet nemen, om zo de kosten voor kinderen met het syndroom Down terug te dringen.”
“De overheid vindt dat risico proportioneel ten opzichte van de enorme kosten die mensen met het syndroom van Down met zich meebrengen”.
U vraagt nog eens:”En wat als dat gebeurt?”
Opnieuw geeft ze antwoord:”U krijgt dan een schadevergoeding van de overheid van 500 euro.”
“Mocht u vervolgens niet meer zwanger kunnen worden, krijgt u nog eens 500 euro extra schadevergoeding, en bovendien gaat een vruchtbaarheidsbehandeling dan niet ten koste van uw eigen risico”.
“De enige zorg waar u wel recht op heeft, als u besluit om uw kindje te houden, is palliatieve zorg. De overheid wil niet dat uw kindje met Down leidt, dat vindt de overheid niet ethisch, en de palliatieve zorg en ook de euthanasie is dan kostenloos”
Voor een ieder zonder enige kennis van de geschiedenis:
Dit was het argument voor het toepassen van de eugenetica.
De zorg voor ‘nutteloze’ mensen was te duur. Ze aten wel, moesten verzorgd worden, en kostten alleen maar geld, en leverden niets op.
Bespaar me de opmerkingen over de vergelijking met de Nazi’s. Het laat me volstrekt koud.
Voor wie dat verwijt wil maken, geef maar een goed antwoord waarom dit gedachtenexperiment niet klopt.
“Be careful what to wish for.”
