Gezegend geweest met ouders die een heel eigen leven leidden. Muziek luisteren was een belangrijk onderdeel van ons gezin. Er was een flinke vinyl verzameling en ook aardig wat tapes. Met echt heel uiteenlopend repertoire. Dat heeft mij een brede basis en een grote interesse in muziek opgeleverd.
Er zit aan veel muziek ook herinnering vast; van hoe het thuis vroeger was. De sfeer, de geborgenheid die je had. Hoe de tuin werd omgebouwd tot openlucht huiskamer in de zomer, dat soort dingen.
Nog volop in de emotionele verwerking van het verscheiden van mijn beide lieve en zo gemiste ouders, mama stierf deze week vier jaar geleden, en pa in het afgelopen vroege voorjaar, ben ik voorzichtig muziek van vroeger terug aan ‘t luisteren. Dat soort, dat er bij wijze van spreken, met de paplepel is ingeslagen.
Het mooie is dat ik dat momenteel aan het doen ben terwijl ik luister naar de vintage speakers uit het ouderlijk huis die ik hier heb staan. Die al 42 jaar dienst hebben gedaan. Als die dingen konden praten 😉
(Terug)luisteren dus. Een hele tijd letterlijk niet aangekund, maar het moest er toch maar eens van komen. Mooie afleiding ook, van al het gezuig van een wereld op het punt van springen. Het lijkt me wel wat om af en toe zo’n album af te stoffen en te ‘draaien’.
Sommige zijn bij opns thuis heel vaak gedraaid, andere veel minder.
Mag ik jullie vandaag voorstellen uit de categorie grijsgedraaid : A Beard of Stars (1970) van Tyrannousaurus Rex (later T-Rex genoemd)
Een heel eigen stijl die door Wikipedia “Psychedelische Folk” wordt genoemd.
(Wat heeft muziek met het thema van deze website, Genade te maken ? Voor mij alles. Muziek is een Godsgeschenk. Genade dus)
“Muziek is een Godsgeschenk. Genade dus”
Hoe waar is dit. Mag ik dit bevestigen vanaf die andere kant, namelijk die van de producties, het maken van de muziek?
Dit is niet makkelijk. Ook al lijkt het vaak zo, en zo doen we het ook. Want we willen en moeten vanuit onze ziel iets overbrengen naar de ziel van diegenen die ons horen en voelen. En in onze branche, zo je wil, zijn er zoveel die dit weten en doen.
Het kost ons heel veel. Sommigen hebben hun “ziel verkocht”, ach, eigenlijk heel veel. Misschien aan de duivel, misschien aan de “Gospel wereld”. Vaak wordt het “professioneel”, dan wordt het techniek, trucjes. Want “the show must go on”. Het is een wereld waar velen afhaken omdat ze hier tegen aan lopen. Hoeveel houden hun ziel waar het moet zijn, namelijk bij onszelf?
Ik ben zelf al decennia in deze wereld. Zoveel frustraties op dat gebied gezien en beleefd. Op een gegeven moment haakte ik af. Ik had het idee van de band op de Titanic die terwijl de boot zonk, nog doorspeelde. Waarom, waarvoor?
Maar toch brengt de Heer me er steeds weer. En waarom? In de Bijbel kan je heel duidelijk lezen (Er is een heel boek, de Psalmen) dat muziek door God is gemaakt. Dit is dus een essentieel onderdeel van het leven. En er zijn mensen die door Hem zijn aangesteld om het te maken. Ik behoor tot die mensen. Wij worden steeds weer gedreven, we kunnen het niet stoppen. Maar het is niet makkelijk ook al klinkt het zo.
Bid voor ons, alsjeblieft. De meesten van ons zijn gebroken mensen, we moeten jullie -ook gebroken- genezing brengen, of zoiets, we weten het zelf vaak niet. We worden door Hem gebruikt.
Geloof niet dat we terwijl we de muziek maken plezier hebben, met een hobby bezig zijn, lalala. Dat is het hobby niveau, gezellig met gitaar om haardvuur. Blijf dat vooral doen als je dat doet, dat is goed, maar bid voor ons.
Dank je wel.
Bedankt voor je reactie, Messiandread. Dat is inderdaad de andere kant. Je
laat me nadenken. Ik.bid voor zuivere inspiratie. Voor creativiteit .Voor bescherming. Voor vrijmoedigheid. Voor kracht.
Er is strijd aan de gang. Op meerdere terreinen tegelijk. Niet in t laatst om onze gedachten. Daar hebben we de juiste wapenrusting voor gekregen. Nu nog even alles aandoen….
Hoe dan ook, we zijn in goede handen.