Bijbel

Rond deze tijd van het jaar staan Christenen stil bij de gevangenneming, het lijden, de dood, en als het enigszins meezit, ook de opstanding van Jezus Christus. Dat laatste zet ik er nadrukkelijk bij, omdat het verhaal van het tv evenement genaamd de Passion bijvoorbeeld, steevast eindigt bij de kruisiging en dood van Jezus. Waar het verhaal beslist niet compleet mee is.

Opmerkelijk is dat het lijden van Jezus doorgaans versmald wordt tot de laatste uren van Zijn aardse omwandeling; de gevangenneming in de hof van Gethsemané, de geseling, de gang naar Golgotha en de kruisiging. Dat wordt dan Zijn offer genoemd. Nu wil ik van het onmenselijke karakter van Zijn kruisdood uiteraard niks af doen. Talloze schrijvers en sprekers vertellen in detail hoe gruwelijk en zwaar dat moet zijn geweest. En dan zeker voor Iemand Die, zonder zonde, volmaakt, uit de hemel kwam.

En ja, Hij die zonder zonde was, voor ons tot zonde gemaakt, was ook de enige die dat KON doen, plaatsvervangend voor u en mij het oordeel over de zonde dragen en sterven. God voorzag zo in een perfect, volmaakt offerlam.

Wat mij in toenemende mate bezighoudt is de gedachte dat de hele levenswandel van de Zoon van God hier op aarde een lijdensweg moet zijn geweest. De Bijbel zegt over de menswording van de Here Jezus ondermeer dit:

Filippenzen 2: 5 Want dat gevoelen zij in u, hetwelk ook in Christus Jezus was,
6 Die in de gestaltenis Gods zijnde, geen roof geacht heeft Gode evengelijk te zijn,
7 Maar heeft Zichzelven vernietigd, de gestaltenis eens dienstknechts aangenomen hebbende, en is den mensen gelijk geworden;
8 En in gedaante gevonden als een mens, heeft Hij Zichzelven vernederd, gehoorzaam geworden zijnde tot den dood, ja, den dood des kruises.

‘Heeft Zichzelf vernietigd (lett. ‘ontledigd’, teniet gemaakt), de gestalte van een dienstknecht aangenomen, en is de mensen gelijk geworden. Voor iemand van zulke hoge, volmaakte, hemelse komaf om het maar eufemistisch uit te drukken, moet alleen dát al een lijdensweg zijn geweest. En dan daarna de uiterste consequentie: Heeft Zichzelf vernederd, gehoorzaam geworden tot de dood, ja de kruisdood….

Over die gehoorzaamheid staat ook het volgende

Hebreeën 5: 7 Die in de dagen Zijns vleses, gebeden en smekingen tot Dengene Die Hem uit den dood kon verlossen, met sterke roeping en tranen geofferd hebbende, en verhoord zijnde uit de vreze,
8 Hoewel Hij de Zoon was, (nochtans) gehoorzaamheid geleerd heeft uit hetgeen Hij heeft geleden;
9 En geheiligd zijnde, is Hij allen die Hem gehoorzaam zijn, een Oorzaak der eeuwige zaligheid geworden;

Heeft gehoorzaamheid geleerd uit hetgeen Hij geleden heeft….

Waarom dat nodig was vinden we hier

Hebreeën 2:14 Overmits dan de kinderen des vleses en bloeds deelachtig zijn, zo is Hij ook desgelijks derzelve deelachtig geworden, opdat Hij door den dood tenietdoen zou dengene die het geweld des doods had, dat is den duivel,
15 En verlossen zou al degenen die met vreze des doods door al hun leven der dienstbaarheid onderworpen waren.
16 Want waarlijk, Hij neemt de engelen niet aan, maar Hij neemt het zaad Abrahams aan;
17 Waarom Hij in alles den broederen moest gelijk worden, opdat Hij een barmhartig en een getrouw Hogepriester zou zijn in de dingen die bij God te doen waren, om de zonden des volks te verzoenen.
18 Want in hetgeen Hij Zelf verzocht zijnde geleden heeft, kan Hij dengenen die verzocht worden, te hulp komen.

Het was dus noodzakelijk dat Hij mens werd, verzocht zou worden, zou lijden en sterven om ons, ellendige zondaren tegemoet te kunnen komen. Hij is overal doorheen gegaan, voor ons…..alle ongeloof, afwijzing, tegenspraak, lastering, bespotting, en uiteindelijk die gruwelijke kruisdood…

Voor ons.

Daarom durf ik de stelling aan, dat Zijn hele leven een lijdensweg is geweest, een opoffering. Hij, uiteindelijk voor ons gestorven. Niet maar voor onze zonden, maar zelfs in onze plaats.

Zoals eerder gezegd is het verhaal hier niet mee af. Want was Hij niet opgestaan, dan was ons geloof tevergeefs, en waren wij nog in onze zonden, zegt de apostel Paulus onomwonden:

1 Korinthe 15: 13 En indien er geen opstanding der doden is, zo is Christus ook niet opgewekt.
14 En indien Christus niet opgewekt is, zo is dan onze prediking ijdel, en ijdel is ook uw geloof;
15 En zo worden wij ook bevonden valse getuigen Gods; want wij hebben van God getuigd, dat Hij Christus opgewekt heeft, Dien Hij niet heeft opgewekt, zo namelijk de doden niet opgewekt worden.
16 Want indien de doden niet opgewekt worden, zo is ook Christus niet opgewekt.
17 En indien Christus niet opgewekt is, zo is uw geloof tevergeefs, zo zijt gij nog in uw zonden.
18 Zo zijn dan ook verloren die in Christus ontslapen zijn.

De hele Schrift getuigt er echter van dat God zou omkijken naar de mens, en beloofde meteen ná de zondeval in Genesis dat er een Verlosser zou komen. En God heeft zoals altijd Zijn belofte gehouden.

Ik wens iedereen die dit leest alvast een opgewekt en daarom vrolijk Pasen!