De titel is misschien wat cru, maar dat is dan niet anders. We zijn inmiddels wat meer aan de weet gekomen. De longkanker van pa is uitgezaaid naar de hersenen, zo hebben we gisteren vernomen. Menselijk gesproken lijkt het op een horror scenario. Ik voel me momenteel ook wat uit het veld geslagen. Maar wanhoop is er niet bij, omdat pa ook heel goed weet Wie er echt over leven en dood gaat. Er gaan nog onderzoeken volgen, er staat nog e.e.a. open qua behandelingsmogelijkheden, die vanwege “fase4” gericht zullen zijn op tijdwinst.
Ik wil ook in deze verdrietige situatie omhoog blijven kijken, dáár komt onze hulp vandaan. De rust die ik midden in de storm ervaar is van onze Heer en Heiland gegeven. De wetenschap dat Hij erbij is maakt het allemaal dragelijk.
Ik hoop de draad hier desalniettemin weer op te pakken, want er is nog genoeg te zeggen, over van alles en nog wat. De wereld staat ondertussen niet stil.
Wordt wederom vervolgd. De reakties hebben me trouwens ook erg goed gedaan. Bedankt daarvoor!